مریم پناهی - دانش آموخته کارشناسی ارشد روانشناسی
شبنم کاظمی جمارانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مشاوره
مهدیه عنایت پور شهربابکی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی ازدانشگاه ازاد مرودشت
مهدی رستمی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران

هدف: هدف پژوهش تعیین میزان تاثیر زوج درمانی رفتاری-تلفیقی بر کاهش دل زدگی زناشویی و ترس از صمیمیت زوج­ها بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری ۱۲۱ زوج مراجعه کننده به مراکز مشاوره گروه همراه، مهرآور و دین یار منطقه ۲ تهران در فروردین ۱۳۹۵ زوج بود. از بین آن ها ۲۹ زوج که در مقیاس های دل زدگی زناشویی پاینز، ۱۹۹۶ و ترس از صمیمیت دسکاتنر و تلن (۱۹۹۱) نمره های بالایی کسب کردند انتخاب و سپس ۱۶ زوج با استفاده از روش نمونه گیری هدف مند انتخاب و به شکل تصادفی ۸ زوج در گروه آزمایش و ۸ زوج در گروه گواه جایگزین شدند. زوج­های گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای مداخله به شیوه رفتاری-تلفیقی کریستنسن، اتکینز، باکوم و یی (۲۰۱۰) را هفته ای یک جلسه دریافت کردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر تحلیل شد. یافته ها: یافته ها تفاوت معناداری را بین عملکرد دو گروه آزمایش و گواه در دل زدگی زناشویی (۷۳/۳۲=F، ۰۰۱/۰=P) و ترس از صمیمیت (۶۴/۲۲=F، ۰۰۱/۰=P) در مرحله پس آزمون و پس از ۲ ماه پیگیری نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به این­که دل زدگی زناشویی و ترس از صمیمیت، رابطه زناشویی زوج­ها را به شکل گسترده دچار تنش و ناکارامدی می سازد، و از آن جا که مداخله رفتاری-تلفیقی با اصلاح و افزایش تعامل ها بین زوج­ها باعث افزایش رضایت و کاهش تنیدگی می شود. از این رو توصیه می شود زوج درمان گران از این روش مداخله­ای به­عنوان روش درمانی موثر برای کاهش دل زدگی زناشویی و ترس از صمیمیت سود جویند.

دل زدگی, رفتاری-تلفیقی, زناشویی, زوج درمانی, صمیمیت