حمید رضا پوراعتماد - دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی
تذکره شهپر توسلی - دانشگاه الزهراء
اسماعیل شیری - دانشگاه شهید بهشتی
شکوه السادات بنی جمال - دانشگاه الزهراء

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی لگو درمانی در بهبود مهارت های اجتماعی و کاهش علائم کودکان دچار اختلال اتیسم با عملکرد بالا بود. روش: روش مطالعه شبه­آزمایشی از نوع طرح تک آزمودنی و جامعه آماری شامل ۶۵ کودک پسر ۶ تا ۱۰ ساله دچار اختلال اتیسم با عملکرد بالا مراجعه کننده به مرکز ساماندهی درمان و توان بخشی اختلال های اتیستیک و مرکز آموزش و درمان اختلال های اتیستیک به آرا در سال ۱۳۸۸بود. از میان آن­ها ۱۰ کودک به­روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. ابزار پژوهش مقیاس نمره گذاری اتیسم گیلیام، ۱۹۹۵ و نیمرخ مهارت های اجتماعی اتیسم بیلینی و هوپف (۲۰۰۷) بود. مهارت های اجتماعی با بهره­گیری از بازی لگو در ۱۶ جلسه، هر جلسه به­مدت ۶۰ دقیقه، هفته­ای دو بار به­شکل گروهی دو یا سه نفره به آن­ها آموزش داده شد. ارزیابی ها در ۶ مرحله، دو هفته پیش از شروع درمان، یک روز قبل از شروع درمان، بعد از هشت جلسه درمان، یک روز بعد از اتمام درمان و جلسه های پیگیری دو هفته و یک ماه بعد از اتمام درمان انجام شد. یافته ها: نتایج تحلیل دیداری و اندازه اثر نشان داد مهارت های اجتماعی کودکان دچار اختلال اتیسم با عملکرد بالا، افزایش و علائم اتیسم ازجمله مشکلات تعاملات اجتماعی/برقراری ارتباط کاهش یافته؛ اما تغییری در رفتارهای کلیشه­ای آن­ها ایجاد نشده است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از قابلیت کاربرد و کارایی لگو درمانی برای افزایش مهارت های اجتماعی و اصلاح کفایت اجتماعی در کودکان دچار اختلال اتیسم با عملکرد بالا حمایت می کند.

اتیسم, رفتارهای کلیشه ای, لگو درمانی, مهارت های اجتماعی