سعداله هاشمی - دانشجو
فریبرز درتاج - استاد
اسماعیل سعدی پور - استاد
حسن اسدزاده - استاد

چکیدههدف: هدف پژوهش تعیین الگوی ساختاری احساسات شرم و گناه بر اساس شیوه های فرزندپروری والدین با نقش واسطه ای سبک های دلبستگی بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ به تعداد ۱۲۴۰۸۳ نفر بود. با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چندمرحله ای مناطق جغرافیایی ۱، ۲، ۴، ۶ و ۱۶ و از هر منطقه دو دبیرستان و از هر دبیرستان دو کلاس انتخاب شدند. بر اساس پیشنهاد گاداگنولی و ولیسر ۱۹۹۸ حجم نمونه ۴۲۰ نفر به همراه پدر یا مادر آن ها در نظر گرفته شد که از مدارس فاطمیه، آزاده، نیکان، ایران، قیاس، شریعتی، کمال الملک، شریعتی۱، خوارزمی و رازی نمونه­گیری شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های احساسات شرم و گناه کوهن، ولف، پنتر و اینسکو (۲۰۱۱)، سبک های دلبستگی کالینز و رید ۱۹۹۰، سبک های فرزندپروری بامریند ۱۹۹۱ جمع آوری شد. شاخص مهلنوبایس نشان داد که داده پرتی وجود ندارد. پس از حذف ۲۶ پرسشنامه مخدوش داده های ۳۹۴ نفر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد الگوی پیشنهادی برازنده داده ها است. ضرایب مسیر غیرمستقیم ابعاد فرزندپروری سهل گیرانه بر احساس گناه از طریق دلبستگی ایمن (۰۱۳/۰-=β، ۰۰۶/۰=P)، فرزندپروری مقتدرانه بر احساس گناه از طریق دلبستگی ایمن (۰۱۶/۰=β، ۰۰۶/۰=P)، فرزندپروری سهل گیرانه بر احساس شرم از طریق دلبستگی اضطرابی و اجتنابی (۰۶۵/۰=β، ۰۱۷/۰=P) و فرزندپروری مستبدانه بر احساس شرم از طریق دلبستگی اضطرابی و اجتنابی (۱۲۲/۰=β، ۰۰۳/۰=P) معنی­دار بود. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود شیوه فرزندپروری مقتدرانه به والدین آموزش داده شود تا با شکل گیری سبک دلبستگی ایمن و به تبع آن افزایش هیجان انطباقی گناه، احساس شرم کاهش یابد.

الگوی ساختاری, دلبستگی, شرم, فرزندپروری, گناه