زهرا سلگی - هیئت علمی

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر دلبستگی ناایمن، ترس از صمیمیت و اعتیاد به شبکه­های اجتماعی در نوجوانان دارای سابقه خودکشی بود. روش: روش پژوهش نیمه­آزمایشی با گروه گواه و طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری و جامعه آماری ۹۴ نوجوان دختر و پسر دارای سابقه اقدام به خودکشی بود که در سال ۱۳۹۵ به اورژانس مرکز درمانی امام­خمینی واقع در منطقه یک و مرکز درمانی طالقانی واقع در منطقه ۸ کرمانشاه مراجعه­ کرده بودند. به شکل در دسترس، ۳۰ نوجوان انتخاب و به­شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شد. ابزار پژوهش پرسشنامه­های سبک­های دلبستگی هازان و شیور ۱۹۸۷، ترس از صمیمیت دسکانتر و ثلن (۱۹۹۱)، اعتیاد به شبکه­های اجتماعی خواجه احمدی، پولادی و بحرینی (۱۳۹۵) و برنامه درمان پذیرش و تعهد هیز و روز، ۲۰۰۸ بود که طی ۸ جلسه ۵/۱ ساعته، یک­بار در هفته در مورد گروه آزمایش اجرا شد. هر دو گروه در سه مرحله به پرسشنامه­های پژوهش پاسخ دادند و داده­ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط با اندازه­گیری مکرر تحلیل شد. یافته­ها: نتایج نشان داد درمان پذیرش و تعهد بر دلبستگی ناایمن (۱۰/۲۶ =F، ۰۰۱/۰ =P)، ترس از صمیمیت (۱۹/۱۸ =F، ۰۰۱/۰ =P) و اعتیاد به شبکه­های اجتماعی (۸۳/۲۶ =F، ۰۰۱/۰ =P) اثر داشته و این تاثیر در مرحله پیگیری سه ماهه پایدار مانده است. نتیجه­گیری: از آن جا که درمان پذیرش و تعهد منجر به انعطاف­پذیری روان­شناختی و تعهد فرد به انجام اعمال معنادار مبتنی بر ارزش­های انسانی می­شود؛ می­توان از آن به­عنوان روش مداخله­ای موثر برای درمان مسائل روان­شناختی منجمله پیشگیری از اقدام به خودکشی نوجوانان استفاده کرد.

اعتیاد, پذیرش, تعهد, خودکشی, دلبستگی ناایمن, شبکه های اجتماعی