مهدی رحمانی - دانشگاه شهید بهشتی
امیررضا اصنافی - استادیار دانشگاه شهید بهشتی

هدف: هدف پژوهش تعیین میزان همکاری نویسندگان در مقاله های فصلنامه روان شناسی کاربردی دانشگاه شهید بهشتی بود. روش: روش پژوهش ارزیابانه و جامعه آماری ۶۸۶ نویسنده ۲۳۵ مقاله فصلنامه مزبور از شماره ۱ تا شماره ۳۶  در سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۴ بود. ابزا گردآوری داده ها سیاهه محقق ساخته شامل مشخصات مقاله، تعداد، جنس و مقطع تحصیلی نویسندگان، موسسه و دانشگاه محل تحصیل آن­ها بود. داده ها از طریق مراجعه به نسخه چاپ شده مقاله ها گردآوری و با استفاده از آمار توصیفی و فرمول محاسبه ضریب همکاری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین تعداد نویسندگان در بازه زمانی ۹ ساله، حدود ۳ نفر و بیش ترین تعداد نویسندگان برای هم نویسندگی مقاله ها مربوط به سال های ۱۳۹۳ و ۱۳۹۴ برابر با ۶ نویسنده است. از لحاظ سهم دانشگاه ها در انتشار مقاله، پژوهشگران دانشگاه شهید بهشتی در انتشار ۳۳/۳۳ درصد از مقاله ها و پژوهشگران سایر دانشگاه ها در انتشار ۶۶/۶۶ درصد از مقاله های فصلنامه روان شناسی کاربردی سهم داشته­اند. ضریب همکاری نویسندگان در نوشتن مقاله های فصلنامه روان شناسی کاربردی در داخل دانشگاه شهید بهشتی برابر با ۵۹/۰ و در خارج دانشگاه ۶۲/۰ بود. نتیجه گیری: از آن جا که میزان همکاری گروهی بین تولیدکنندگان مقاله در مجله روان شناسی کاربردی در سطح متوسطی قرار دارد و برابر با ۵۸/۰ است؛ لازم است تاکید کلیه مجله ها بر افزایش تعداد نویسندگان در مقاله ها باشد تا این هم نویسندگی در این مجله و تمام مجله های وزارتین به سطح مطلوبی برسد.                  

روان شناسی کاربردی, ضریب همکاری, هم نویسندگی