سهراب امیری - دانشگاه ارومیه
علی عیسی زادگان - دانشگاه ارومیه
محمد حافظ نیا - دانشگاه علوم انتظامی امین

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین و مقایسه سبک­های فرزندپروری و آسیب­های روانی در دختران فراری و عادی بود. روش: روش پژوهش پس رویدادی و جامعه آماری شامل ۹۶۸ دختر فراری در سازمان بهزیستی و امنیت اخلاقی ناجا شهر تهران در سال ۱۳۹۳ بود. به روش نمونه­گیری هدف­مند ۵۰ نفر از آن­ها با کسب رضایت آگاهانه انتخاب و با ۵۰ نفر از دختران مدارس متوسطه که با استفاده از نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شده بودند همتا­سازی شدند. به منظور گردآوری داده­های پژوهش، فهرست بازبینی علائم مرضی ۹۰ سوالی تجدید نظر شده دراگویتس، لیپمن و کووی (۱۹۷۳) و پرسشنامه سبک­های فرزندپروری بامریند (۱۹۷۲) بین شرکت­کننندگان توزیع و داده­ها به روش شاخص­های توصیفی و تحلیل واریانس تک متغیره تحلیل شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که آسیب­ روانی و شیوه های فرزندپروری دختران فراری از منزل و عادی متفاوت است. دختران فراری نسبت به دختران عادی سطح بالایی از آسیب­های روانی را داشتند و بیشتر شیوه­های استبدادی و سهل­گیرانه را تجربه کرده بودند. نتیجه­گیری: به نظر می­رسد آسیب روانی و سبک­های فرزندپروری نامناسب می­تواند زمینه­ساز فرار دختران از منزل را فراهم و خود فرار زمینه آسیب­های بیشتر را ایجاد کند، لذا نیازمند است که در جهت کاهش آسیب­های روانی و آموزش سبک­های فرزندپروری مطلوب مداخلات لازم صورت گیرد.

آسیب روانی- سبک های فرزندپروری- دختران فراری