علی اکبر شریفی - مربی، گروه روان شناسی، دانشگاه پیام نور
حسین زارع - استاد گروه روان شناسی، دانشگاه پیام نور
جواد حاتمی - دانشیار گروه روان شناسی، دانشگاه تهران

 چکیدههدف: هدف پژوهش، تعیین اثربخشی توان بخشی شناختی رایانه ای بر عملکرد حافظه آینده نگر بیماران دچار آسیب مغزی بود. روش: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه انتظار و جامعه آماری کلیه بیماران دچار آسیب مغزی مراجعه کننده به متخصصان مغز و اعصاب شهرکرد در پاییز ۱۳۹۳ به تعداد ۱۵۰ نفر بود. ۵۲ بیمار دچار آسیب مغزی پس از احراز ملاک های ورود به پژوهش انتخاب و به­طور تصادفی در گروه های آزمایش و انتظارجایگزین شد. گروه آزمایش، ۸ جلسه با استفاده از نرم افزار توان بخشی حافظه، آموزش دید و افراد گروه انتظار مداخله ای دریافت نکرد و آموزش این گروه به بعد از انجام پژوهش موکول شد. برای ارزیابی حافظه آینده نگر در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، از پرسشنامه حافظه آینده نگر و گذشته نگر کرافورد، اسمیت، مایلور، دلاسالا و لوجی (۲۰۰۳) استفاده شد. یافته ها: تفاوت معنادار بین میانگین نمره های حافظه آینده نگر گروه آزمایش و گروه انتظار در پس آزمون، همچنین معنادار نبودن تفاوت بین نمره­های پس آزمون و پیگیری در گروه آزمایش حاکی از ماندگاری تاثیر توان بخشی شناختی رایانه ای بر عملکرد حافظه آینده نگر بیماران دچار آسیب مغزی بود. نتیجه گیری: توان بخشی شناختی رایانه ای اثر چشمگیری بر بهبود عملکرد حافظه آینده نگر بیماران آسیب مغزی دارد، بنابراین می­توان از آن به­عنوان روش موثر و مفیدی برای بهبود عملکرد حافظه این گونه بیماران سود جست. کلیدواژه ها: آسیب مغزی، توان بخشی شناختی، حافظه آینده نگر

آسیب مغزی, توان بخشی شناختی, حافظه آینده نگر