خالد اصلانی - دانشگاه شهید چمران اهواز
معصومه جامعی - دانشگاه شهید چمران اهواز
غلامرضا رجبی - دانشگاه شهید چمران اهواز

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی بر کیفیت روابط زناشویی زوج ها بود. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه و جامعه آماری شامل ۵۴ زوج مراجعه کننده به مرکز مشاوره خانواده آموزش و پرورش و مرکز مشاوره ارمغان شهرستان بهبهان بود. از میان آن­ها ۱۶ زوج داوطلب به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به دو گروه ۸ زوجی تقسیم شد. ابزار پژوهش پرسشنامه کیفیت روابط زناشویی پری ۲۰۰۴ و آموزش تصویرسازی ارتباطی هندریکس ۱۹۹۰ بود که به­مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای هر هفته دو جلسه اجرا شد. یافته ها: نتایج بیانگر افزایش نمره کیفیت روابط زناشویی (۶۹۴/۱۱ =F ، ۰۰۵/۰P<) خشنودی در ارتباط (۲۱۸/۱۵ =F، ۰۰۸/۰P<)، میزان سپری کردن زمان زوج ها با یک دیگر (۱۸۰/۳۵ =F ، ۰۰۱/۰P<)، احتمال جدایی (۵۸۹/۲۶ = F، ۰۰۳/۰P<)، فراوانی اختلاف (۹۹۴/ ۲۸ =F ، ۰۰۱/۰P<) و مدیریت تعارض (۱۶۲/۷ =F، ۰۱۱/۰P<) و پایداری اثر آموزش بر کیفیت روابط زناشویی (۷۹۱/۷=F، ۰۱۹/۰P<) خشنودی در ارتباط (۸۸۱/۲۵ = F، ۰۰۴/۰P<)، میزان سپری کردن زمان زوج ها با یک دیگر (۴۵۰/۳۲ = F، ۰۰۱/۰P<)، احتمال جدایی (۴۴۹/۱۶ = F، ۰۰۲/۰P<)، فراوانی اختلاف (۹۵۶/۲۸ = F، ۰۰۱/۰P<) و مدیریت تعارض (۱۶۲/۸ = F، ۰۵۰/۰P<) در مرحله پیگیری یک ماهه بود. نتیجه گیری: استفاده از روش تصویرسازی ارتباطی به علت ملموس کردن و عینی سازی مشکلات ارتباطی و ارائه راه حل های مناسب می تواند در کیفیت روابط زناشویی زوج ها تاثیر داشته و روش مفیدی باشد. 

تصویرسازی ارتباطی, تعارض, زناشویی, کیفیت, مدیریت