حسن آتشکده - دانشجوی دکترای فقه و حقوق جزا و استاد مدعو دانشگاه امام صادق (ع)

استحباب سجده بر تربت امام حسین (ع) از مبانی فقهی و اعتقادی شیعه می باشد که در گذر زمان و به واسطه شبهه افکنی و اتهام بدعت و تکفیر از سوی دشمنان اسلام بخصوص فرقه ضاله وهابیت، دچار مباحث چالشی وباعث سوء تفاهم و اتهام زنی برخی از برادران مسلمان و دستمایه ایجاد شکاف و دشمنی بین مسلمانان شده است. تا جایی که برخی از اکابر و فقهای فرق مختلف اهل تسنن، تبرک جستن به آثار و برکات تربت امامحسین (ع) و سجده بر آن را بدعت و شرک دانستهاند. از آنجا که حقیقت زاده بحث است لذا برای روشن شدن این مساله، کیفیت نزاع و ادله ارائه شده، نگارنده تلاش نموده تا با نگاهی جامع و فراگیر و علاوه بر استفاده از قرآن و منابع روایی شیعه، با استناد و اتکاء به منابع روایی و فقهی معتبر اهل سنت و بدون هتک حرمت و یا شائبه تکفیر نسبت به سایر برادران مسلمان با تبیین و توضیح فلسفه و چرایی حکم به استحباب سجده بر تربتامام حسین (ع) از دیدگاه تشیع، بررسی سابقه تاریخی تبرک جستن از تربت پیامبر (ص) و حمزه سید الشهداء (ع) در صدر اسلام، با نفی بدعت و شرک آلود بودن سجده بر تربت امام حسین (ع) با استناد به منابع روایی اهلسنت، اثبات کند که تربت مقدس و مبارک حضرت سیدالشهداء (ع) از بارزترین مصادیق خاک پاک برای سجده گاه است و سجده بر تربت ایشان منافاتی با سجده بر خداوند متعال نخواهد داشت؛ بلکه عین بندگی است. چرا که بین «مسجود له» و «مسجود علیه» تفاوتی اساسی وجود دارد. باشد که در حد بضاعت خود، غبار وهم از چهره حقیقت زدوده و سنت و بدعت را باز شناساند.

سجده، تربت، شیعه، سنت، بدعت