امیر مرادی - دکترای حقوق جزا و جرم شناسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران

با یک بررسی اجمالی تاریخی، در خواهیم یافت که در دنیا، نقض اخلاق علم، در تهیه آثار علمی بنا بر عواملمتعددی همواره به وقوع پیوسته، تکرار می شود و حتی در دوران معاصر گسترش یافته است. بنابراین عقلانی وبلکه ضروری است برای پیشگیری و مقابله با این ناهنجاری، تدابیری اندیشه شود. پیشگیری از هنجارشکنی وکجروی در عرصه پژوهش، مستلزم فعالیت در دو گستره است: نخست؛ گستره هنجارین، دوم؛ گستره قانونگذاری.از جمله شیوه های برخورد با نقض اخلاق علم، برخورد قانونی است؛ که در ماده واحده قانون پیشگیری و مقابله باتقلب در تهیه آثار علمی مصوب ۱۳۹۶ ش ایران، مورد قانونگذاری واقع شده است. سپس آیین نامه اجرایی مادهواحده قانون فوق نیز با استناد به تبصره ۱۰ آن، در سال ۱۳۹۸ ش به تصویب رسید، که با توجه به جدید بودن اینمصوبه، تحلیل آن ضروری به نظر میرسد. پیشتر تحلیل ماده واحده فوق توسط نگارنده در نخستین همایش ملیآسیب شناسی پایان نامه ها و رساله ها در حوزه علوم انسانی اسلامی از نظر گذشت. حال در این تحقیق، آیین نامهاجرایی ماده واحده قانون فوق مورد تحلیل واقع می شود. در این مقاله با استناد به متن آیین نامه فوق، سعی داریم بهاین برآمد نائل شویم که برخورد قانونی با ناهنجاری مزبور، شرط لازم است نه کافی، و وضع کنندگان آیین نامه، بهگستره هنجارین پدیده فوق توجه خاصی داشته اند.

تقلب در تهیه آثار علمی، فساد دانشگاهی، حقوق کیفری، پیشگیری، آیین نامه اجرایی، اخلاق پژوهش