طناز سلطان الذاکرین سرخابی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر، ایران
محراب فلاحی سامبران - استادیار ،گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر، ایران

هیدروژلها به دلیل خواص زیست سازگاری و غیر سمی بودنشان در میان بایومواد قرار دارند و میتوانند کاربردهای مختلفی در زمینه های مهندسی و پزشکی داشته باشند. هیدروژلها مواد پلیمری آب دوستی هستند که بدون حل شدن میتوانند مقادیر زیادی آب را در شبکه سه بعدی خود حفظ کنند. این مواد زنجیره ای پلیمری سنتزی یا طبیعی متصل به هم هستد که از طریق عوامل شبکهای ساز به هم وصل شدهاند تا مواد آبدوستی با ساختار ماکرو مولکولی و یک ژل را تولید کنند. آنها میتوانند چندین برابر وزن خود متورم شوند و ممکن است تا ۹۹ درصد حاوی آب یا سیالات بیولوژیکی باشند. بر اساس روش تولید دو نوع هیدروژل وجود دارد : ژلهای شیمیایی ( ترموست) یا ژلهای فیزیکی (ترموپلاستیک). ژلهای شیمیایی از طریق پیوندهای کوالانسی با استفاده از روشهای مختلفی از جمله پلیمریزاسیون در حضور عامل شبکهای کننده یا شبکه ای کردن پلیمر ساخته شده توسط حرارت، فراصوت و غیره بدست می آیند. ژلهای فیزیکی شبکه های آمورف پلیمرهای آبدوستی هستند که همدیگر را توسط برهمکنش های غیرکوالانسی مانند نیروهای واندروالسی، پیوندهای هیدروژنی و غیره نگه میدارند. هدف این مرور جمع آوری اطاعات در خصوص خواص و کاربردهای مختلف هیدروژل هاست. در این مقاله خواص و کاربردهای مختلف هیدروژلهای مختلفی از جمله پلی آکریلیک اسید، پلی آکریل آمید و پلی ایزوپروپیل آکریل آمید و غیره بحث و بررسی شده است.

هیدروژل ها، بایومواد، ژلهای فیزیکی، ژلهای شیمیایی، شبکه های سه بعدی پلیمری