علی عنایتی فر - تهران، مهندسین مشاور بندآب
رسام مشرفی - تهران، دانشگاه شهید بهشتی، داشکده اقتصاد و علوم سیاسی
علیرضا خرم - تهران، سازمان مدیریت صنعتی

بهینگی تخصیص منابع در بستر متلاطم محیط کسب و کار، برای سازمان های فعال در صنعت ساخت، می تواند به صورت مستقیم منجر به کاهش زمان تحویل پروژه ها گشته و به کلید موفقیت سازمان در عرصه ی رقابت، بدل شود. در این مقاله، مدلی دینامیکی با رویکرد سیستمی برای بهینه نمودن تخصیص منابع در سازمان های فعال در صنعت ساخت، در شرایط نوسان های تقاضا ارایه می شود. اگرچه پیش تر، پژوهش هایی مدل- محور در موضوع تخصیص منابع در حوزه ی یک «پروژه» بنگاه های فعال در صنعت ساخت با هدف، کاهش زمان تحویل «پروژه» انجام شده و یا به مقوله ی تخصیص منابع سازمان ها با نگاه ریاضیاتی و یا بر مبنای ماتریس های تصمیم گیری، پرداخته شده است لیکن بیشتر این پژوهش ها محیط بیرونی کسب و کار را بدون تکانه های اقتصادی و یا با تغییرات ثابت فرض نموده و تاثیرات نوسان های اثرگذار بر سازمان را در معادلات خود وارد نکرده اند. در این پژوهش در آغاز یک مدل پویا از ساختار یک سازمان فعال در صنعت ساخت که سبدی از پروژه های گو ناگون را در دست اجرا دارد، پیشنهاد می گردد. پس از آن، تخصیص بهینه ی منابع با لحاظ نمودن اثرگذاری نوسان های تقاضا بر متغیرهای درون سازمانی و تاثیر آنها بر زمان تحویل پروژه های در دست انجام شبیه سازی و مورد کنکاش قرار می گیرد. به عنوان یکی از نتایج شبیه سازی انجام شده دیده خواهد شد، درحالی که افزایش نیروی انسانی حتا به صورت افراطی تاثیری درحدود ۶ % در بهبود زمان تحویل پروژه خواهد داشت، در شرایطی کاهش زمان تامین مالی پروژه ها می تواند بیش از ۳۴ % بهبود در زمان اتمام پروژه را به دست دهد.

مدیریت منابع، صنعت ساخت، پویایی های سیستم