رهام امیرپورامرائی - دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، واحد مرکز
ابوالفضل داودی رکن آبادی - دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یزد
ژیلا بهرامی - دکترای روانشناسی تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سنندج
بهروز وجدان - عضو هیئت علمی پژوهشکده مردم شناسی سازمان میراث فرهنگی کشور

بیان مسئله : زمانی که این مقاله خوانده می شود؛ در جهان همواره نمایشگاه های بسیاری با سود و زیان وافر در حال برپایی اند. در هر دوران همواره فرد یا افرادی حامی این رخ داد ها بوده؛ مسئول برنامه ریزی، ایده پرداز، برگزار کننده و مراقب که معمولا یک سر ماجرا هم در مبحث هنر تنیدگی دارد! این افراد از کانداکتور؛ کیوریتور؛ کوراتورس و.. در ادوار مختلف نامهایی داشته و تا امروزه در سایر کشورها به ترجمه ها و تفاسیر دیگری مبدل شده اند. ما در این پژوهش قصد داریم تا ابتدا با شناخت جایگاه و چیستی کیورتور! در کشور ایران به آسیب شناسی های مربوطه در عرصه جهانی (به فرم قیاسی) بپردازیم. هدف: علاوه بر ذکر موارد پیشین قصد داریم تا با تاریخچه این مهم آشنا شده، تفاوت گالری (نگارخانه) و پاویون (غرفه) را درک کرده و فعالین این عرصه در ایران معاصر را هم بشناسیم. روش تحقیق : در مورد پیشینه این تحقیق در ایران نسبت به سایر مباحث پژوهشی و عرصه های تجسمی اگرچه منابع ما کم است اما به مهم ترین رفرنس ها و اولین فعالین این مهم در ایران همواره رجوع داشتیم؛ فعایلتهای آقایان علیرضا سمیع آذر، بهنام کامرانی و بهرنگ صمدزادگان و در مورد تلاشهای غرب در این باب توجه به تاثیرات هانس اولریشت ابریست؛ مطرح است! برای ما هر دو روش میدانی (تجربی) و کتابخانه ای مهم و دید ما تحلیلی-توصیفی است و همچنین برای حیات خود؛ نمودار- آمار خواه است، این مقاله کیفی و کاربردی می باشد. جمع بندی: پس از انتهای این مقاله و امید که مفید واقع گردد؛ ما کیوریتور را به فرد شریان ساز تعبیر کرده؛ علتش را درک؛ چشم اندازی نیک میرود برای چرخش مفیدتر عرصه نمایشگاه های ایران زمین و همواره امید به بخش فعالیت بانوان! برایمان روز افزون است.

نمایشگاه، کیوریتور، ایران، جهان، روح هنر