مهین فرهادیان بابادی - گروه ژئوشیمی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
بهزاد مهرابی - گروه ژئوشیمی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
فرانکو تاسی - گروه ژئوشیمی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه فلورانس، ایتالیا
مایکل زلنسکی - موسسه کانی شناسی تجربی، آکادمی علوم، روسیه
ایلیا چپلیگین - موسسه زمین شناسی کانسارهای معدنی، پتروگرافی، کانی شناسی و ژئوشیمی، آکادمی علوم، روسیه
عطا شاکری - گروه ژئوشیمی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
استفانیا ونتوری - گروه ژئوشیمی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه فلورانس، ایتالیا

گل­فشان­ها مجراهای مهاجرت رو به بالای سیالات عمیق پرفشار در حوضه­های رسوبی در نتیجه نیروهای عمدتا فشارشی هستند. گل­فشان پیرگل به عنوان بزرگ­ترین گل­فشان ایران بین دو آتشفشان تفتان و بزمان در جنوب شرق ایران واقع شده ­است. مطالعات ژئوشیمیایی و ایزوتوپی بر روی گازهای منتشر شده از مکان­های تراوش فعال این گل فشان برای تعیین منشا گازهای هیدروکربوری و غیرهیدروکربوری انجام شد. داده­های ترکیب شیمیایی گاز نشان می­دهد که دی اکسیدکربن گاز خروجی غالب و متان دومین گاز خروجی در این گل­فشان است. مقادیر کمی از گازهای هیدروکربوری سنگین­تر مانند اتان، پروپان، ایزوبوتان و ان- بوتان هم مشاهده شد. منشا ترموژنیک گازهای هیدروکربوری توسط نسبت متان به مشتقات هیدروکربوری سنگین­تر (C۱/C۲+) پایین و مقادیر δ۱۳C متان  از ۷/۴۰- تا ‰ ۲/۴۲- آشکار می­شود که ممکن است مرتبط با شکستن حرارتی موادآلی ناشی از وجود فرآیندهای حرارتی یا منابع گرمایی باشد. حضور گازهای هیدروکربنی ترموژنیک در گل­فشان پیرگل می­تواند بیانگر احتمال حضور سیستم هیدروکربوری در این منطقه باشد. مقادیر ایزوتوپی کربن دی اکسیدکربن  از ۹/۱۱- تا ‰۸/۱۳- در گازهای تجزیه شده نیز حدواسط بین دی اکسیدکربن تولید شده در طی فرآیند ترموژنیک موادآلی و دی اکسیدکربن ناشی از سیستم­های آتشفشانی است. نقش گوشته بالایی به عنوان یکی از منشاهای احتمالی گازهای خروجی از گل­فشان پیرگل توسط مقادیر ایزوتوپی هلیم ۳He/۴He از ۵۸/۱ تا  R/Ra۶۱/۱ مشخص می­شود که ممکن است مرتبط با حضور سیالات سیستم­های زمین گرمایی منطقه باشد.

ایزوتوپ های هلیم, دی اکسیدکربن, گازهای هیدروکربوری و غیرهیدروکربوری, گل فشان پیرگل