حسین یغفوری - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا دانشگاه سیستان و بلوچستان
سجاد رفیعیان - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا دانشگاه سیستان و بلوچستان
عبداله رازدشت - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا دانشگاه سیستان و بلوچستان

با وقوع رشد سریع شهرنشینی و افزایش مشکلات برای شهروندان بخصوص در زمینه ی سلامتی جسمی وروانی، عرصه ی زندگی سالم بر انسان تنگ می شود و ضرورت تلاش همه جانبه برای سالم کردن محیط شهریو درنتیجه سلامت شهروندان بیش از پیش احساس می گردد. مسلما یکی از تازه ترین و مهمترین نوآوری هایاجتماعی جهان امروز مفهوم مشارکت همه جانبه مردم است. تکیه بر مردم و جامعه شهروندان در یک فرآیندمشارکت آگاهانه و همه جانبه استراتژی برتر و مطمئن است که با تکیه بر ان می توان به شهری سالم دستیافت. رویکرد مشارکتی برای مقابله با مسائل و معضلات شهری و شکل گیری اندیشه مشارکت در ابعاد زندگیامروز یگانه راهبردی است که بیش از پیش مورد توجه بوده و به کار گرفته می شود. تحقیق حاضر تلاش داردکه با کمک رویکرد مشارکت مردمی در جهت بهبود وضع سلامت شهری پیشنهاداتی ارائه کند. بدین خاطر ابتدابا بررسی اجمالی مبانی نظری مشارکت مردمی، و سپس با بررسی وضع موجود مشارکت مردمی به ارائه راهحل های جهت بهبود و افزایش مشارکت مردمی در اداره امور شهر در نتیجه افزایش سلامت شهروندان پرداختهاست. نتایج تحقیق حاکی از ان است با وجود این که خیلی از کشورها از مرحله تجربه آموزی در زمینه مشارکتمردمی در امور شهری به مرحله استفاده از مشارکت مردمی در جهت بهبود وضع سلامت شهرهای خود رسیدهاند ولی در ا ر یان هنوز مشارکت مردم ی در مرحله تجربه آموز ی است و هنوز نهادینه نشده است. مشارکت مردمی در ایران حداکثر در سطح اطلاعات دهی است و چندان قدرت تصمیم گیری به مردم داده نشده است. در آخر در جهت افزایش مشارکت مردمی و در نتیجه بهبود وضعیت سلامت در شهرها راهکارهایی ارائه شده است.

مشارکت مردمی، سلامت شهری، شهر سالم