حمید کاکائی - کارشناسی ارشد، دانشکده اقتصاد و حسابداری، دانشگاه آزاد تهران جنوب، ایران
سخاوت بهادری - کارشناسی ارشد مدیریت کسب و کار ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر ، ایرا ن
علیرضا ترحمی - کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران ، ایران

تحقیق و توسعه و به تبع آن دانش و فن آوری عامل اصلی و تعیین کننده در رقابت در سطوح خرد و کلان و مولفه کلیدی برای دستیابی به فن آوری های مدرن در دهه اخیر است. فناوری می تواند ماهیت یک کشور را دگرگون کرده و بهبودهای اساسی را در عرصه زندگی و اجتماعی ایجاد کند. آنچه که مشخص است برای رسیدن به رشد و شرکوفایی در بخش های اقتصادی کشور از جمله بخش کشاورزی و کاهش هزینه های توهید به مانند سایر بخش های اقتصادی کشور می بایست هزینه های توهید در این بخش نیز کاهش یابد. این امر باعث خواهد شد که ضمن رشد بهره وری و کارایی در این بخش و کاهش هزینه ها، ارزش افزوده این بخش (کشاورزی) هم نیز افزایش پیدا نماید. هذا در این پژوهش با انجام آزمون خودتوضیح با وقفه های گسترده ( ARDL ) روابط بین متغیرهای نوآوری های فناورانه، توسعه انسانی، تشکیل سرمایه ناخاهص و نیروی کار در بازه زمانی ۱۹۸۱-۲۰۱۷ در کشور ایران مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که، تاثیر نوآوری فناورانه و شاخص توسعه انسانی بر ارزش افزوده بخش کشاورزی هم در کوتاه مدت و بلندمدت مثبت است. آنچنان که تاثیر شاخص توسعه انسانی بر ارزش افزوده بخش کشاورزی به مراتب بیشتر و شرم گیرتر از فناوری نوآورانه است. این مهم گویای آن است که سیاست گذران بخش های اقتصادی کشور بخصوص بخش کشاورزی می بایست توجه ویژه به این دو متغیر داشته باشند تا بتوانند ارزش افزوده بخش کشاورزی را افزایش داده که به تبع آن امنیت غذایی هم در کشور مرتفع خواهد شد.

نوآوری فناورانه، توسعه انسانی، ارزش افزوده بخش کشاورزی، ایران