کریم اسگندری - گروه مدیریت دولتی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
نسرین جزنی - دانشیار، گروه مدیریت بازرگانی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
غلامرضا معمارزاده طهران - دانشیار، گروه مدیریت دولتی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مرتضی موسی خانی - استاد، گروه مدیریت دولتی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
علی محتشمی - دانشیار، گروه مدیریت صنعتی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

امروزه توسعه­ی پایدار، یک هدف استراتژیک کلیدی در سازمان­های دولتی است. محققان بر این باور هستند که توسعه پایدار می­تواند با گسترش دامنه منابع انسانی و نقش­های بازاریابی سنتی به ابعاد گستره­تر مدیریت منابع انسانی و برندمحور، تحقق یابد. «برندسازی منابع انسانی» رویکرد نسبتا جدید برگرفته از «بازاریابی» است و به منزله روح بازاریابی منابع انسانی است. این عرصه در حال ظهور، فرصت بزرگی برای توسعه ارزش ویژه کارکنان و تثبیت موقعیت­ سازمان­های دولتی به عنوان برند، فراهم می­کند.هدف این پژوهش طراحی مدل برندسازی منابع انسانی در سازمان­های دولتی ایران به روش فراترکیب می باشد. پژوهش حاضر به صورت پژوهش ترکیبی (کیفی – کمی) انجام شده است. بر این اساس در مرحله اول تحقیق به منظور ارایه مدل جامع برند منابع انسانی، از روش پژوهشی کیفی فراترکیب سندلوسکی و باروسو (۲۰۰۷) استفاده شده است. بدین ترتیب که بعد از شناسایی مقولات، مفاهیم و کدهای برند منابع انسانی و ارزیابی روایی و پایایی آن، مدل مفهومی اولیه تحقیق شکل گرفت. در مرحله دوم تحقیق که روش پیمایشی را شامل می شود با استفاده از نظرات خبرگان و ارزیابی ضریب نسبی و شاخص روایی محتوا (CVR-CVI)، تبیین مدل برندسازی منابع انسانی میسر گردید. نتایج تحقیق نشان می­دهد که ابعاد، مولفه ها و شاخص های استخراجی از روش فراترکیب (مدل تحقیق) مورد تایید جامعه خبرگان قرار گرفت.

برند منابع انسانی, سازمان های دولتی, روش فراترکیب