ارزیابی سطح اطمینان در یک مدل سازی فضایی برای شناسایی احتمال آلایندگی هوا (NO۲ , CO) درکلانشهر تهران
عنوان مقاله: ارزیابی سطح اطمینان در یک مدل سازی فضایی برای شناسایی احتمال آلایندگی هوا (NO۲ , CO) درکلانشهر تهران
شناسه ملی مقاله: JR_SCJS-18-2_011
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_SCJS-18-2_011
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
حمید سرخیل - گروه محیط زیست انسانی، دانشکده محیط زیست، کرج، ایران
مریم فخاری - گروه محیط زیست انسانی، دانشکده محیط زیست، کرج، ایران
بهزاد رایگانی - گروه محیط زیست انسانی، دانشکده محیط زیست، کرج، ایران
جواد بداق جمالی - گروه محیط زیست انسانی، دانشکده محیط زیست، کرج، ایران
خلاصه مقاله:
حمید سرخیل - گروه محیط زیست انسانی، دانشکده محیط زیست، کرج، ایران
مریم فخاری - گروه محیط زیست انسانی، دانشکده محیط زیست، کرج، ایران
بهزاد رایگانی - گروه محیط زیست انسانی، دانشکده محیط زیست، کرج، ایران
جواد بداق جمالی - گروه محیط زیست انسانی، دانشکده محیط زیست، کرج، ایران
سابقه و هدف: شهر تهران با وسعتی در حدود ۷۵۰ کیلومتر مربع و جمعیتی بیش از ۸ میلیون نفر و در حدود ۴ میلیون خودرو در حال تردد با مشکل آلودگی هوا به صورت جدی مواجه می باشد. بررسی دقیق توزیع فضایی و آلاینده هایی از قبیل CO و NO۲در کلانشهر تهران به منظور شناسایی خطرها، احتمال و ریسک این آلاینده ها بسیار دارای اهمیت می باشد، با توجه به آن بهره گیری از روش های محاسباتی ریاضی از قبیل روش ارزیابی سطح اطمینان می تواند موثر باشد. تاکنون تحقیقی در رابطه با محاسبه سطح اطمینان صورت نگرفته است. هدف های اصلی این تحقیق بررسی تغییرات غلظت آلایندگی هوا نسبت به عناصر CO و NO۲، بررسی شعاع تاثیر ایستگاه های ثابت سنجش آلودگی و محاسبه سطح اطمینان با بررسی احتمال آلایندگی هوا و در نهایت تهیه نقشه ریسک آلودگی هوا در منطقه های مختلف کلانشهر تهران می باشد. مواد و روش ها: در این تحقیق داده های مربوط به آلایندگی هوای تهران در ماه های مهر، آبان و آذر سال ۱۳۹۶ در یک مدل سازی فضایی بکار گرفته شد و با استفاده از روش زمین آمار و روش کریجینگ شاخص۱ داده ها تحلیل شده و نقشه های توزیع آلایندگی غلظت و همچنین نقشه های دو - دویی (صفر و یک) احتمال آلایندگی و ریسک آلودگی در کلانشهر تهران در نرم افزار Arc GISبرای بازه زمانی مربوطه تهیه گردید. نتایج و بحث: نقشه های حاصل برای سطح اطمینان برای کلانشهر تهران نشان می دهد که ایستگاههای پارک قائم، پارک رازی و شهرداری منطقه ۱۶ بیشترین میزان ریسک آلایندگی NO۲ و ایستگاه های دانشگاه شهید بهشتی، پاسداران، دانشگاه علم و صنعت و شادآباد دارای کمترین میزان ریسک آلایندگی NO۲ می باشند و همچنین ایستگاه های مربوط به شهرداری منطقه ۱۱، شهرداری منطقه ۱۶، شهرداری منطقه ۱۵، فرمانداری شهرری، دانشگاه شریف، میدان فتح، پارک سلامت و پارک رازی بیشترین میزان ریسک آلایندگی CO و ایستگاه های اقدسیه، دانشگاه شهید بهشتی، شهرداری منطقه ۲، پارک رز، دانشگاه علم و صنعت، گلبرگ، شاد آباد و مسعودیه کمترین میزان ریسک آلایندگیCO را به خود اختصاص داده اند. نتیجه گیری: کریجینگ شاخص روش مفیدی برای ارزیابی ریسک آلودگی از طریق فراهم کردن نقشه احتمال می باشد. نقشه های ریسک تولید شده در این تحقیق برای مشخص نمودن منطقه های مستعد به آلودگی، CO و NO۲ ابزار سودمندی می باشند. نتایج این تحقیق می تواند با شناسایی درست میزان آلایندگی هوا در یک توزیع فضایی مناسب، در تصمیم گیری های مدیریتی شهری نقش موثری را ایفاء نماید.
کلمات کلیدی: توزیع فضایی, کلانشهر تهران, کریجینگ شاخص, زمین آمار, سطح اطمینان
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1269197/