mohammad Saeedimehr - استاد تمام دانشگاه تربیت مدرس
sakineh karimi - دانشجو دکتری دانشگاه قم

با تامل در آثار ابن­سینا مشخص می­شود ابن­سینا ذات را در حوزه ذات نوعی در دو معنای ماهیت و طبیعت و در حوزه ذات فردی به­ویژه، درباره واجب تعالی در معنای وجود به­کار ­گرفته است. در این میان، معنای دوم (طبیعت) که حاصل پژوهش او در شناخت اشیاء است، بر معنای اول (ماهیت) ابتناء دارد. بر اساس همین معنای از ذات، وی در فرآیند آزمایش فکری و با استفاده از توان ذهنی انسان اعتبارات گوناگونی برای ذات مطرح ساخته، از لوازم و مقتضیات شکل­گیری هر یک از این اعتبارت در علوم متفاوت سخن می­گوید. تفکیک معانی در میان دو حوزه ذات نوعی و ذات فردی و تفکیک اعتبارت مذکور نزد ابن­سینا منجر به آشکارسازی ایده ذات­باوری وی شده، این نتیجه را به دست می­دهد که ذات­باوری ابن­سینا با موجودباوری وی منافاتی ندارد و انواع و حدود تام به دلالت مطابقه نشان­دهنده ذات اشیاء هستند.

۱-ابن سینا۲, ذات ۳, ذات باوری ۴, ماهیت, ۵-طبیعت