مهدیه غنی زاده - دانش آموخته فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، سیستان و بلوچستان، ایران.

مقدمه: امروزه در جامعه، یکی از آبزیانی که در برخی از رستوران ها سرو آن رایج است، لابستر می باشد. این در حالی است که جواز ورود این گونه آبزی به چرخه غذایی در جامعه اسلامی ما، منوط به حلیت شرعی آن می باشد. حال آنکه مطابق قول مشهور فقها، حلیت آبزیان صرفا منحصر به ماهیان فلس دار و میگو است. در نتیجه چنانچه لابستر را ماهیتی متفاوت از این گونه ها به شمار آوریم، به تبع آن حکم حلیت آن، طبق قول مشهور با اشکال روبروست. لذا، سرو آن در عین حرمت آن نمونه ای از نادیده انگاشتن احکام شرعی در جامعه اسلامی می باشد.روش ها: در نتیجه، نظر به ضرورت ویژه بررسی این موضوع، پژوهش حاضر به شیوه توصیفی- تحلیلی به تبیین این امر پرداخته است.نتایج: یافته های پژوهش حاضر، حاکی از آن است که ماهیت مستقل لابستر نسبت به میگو و خرچنگ، آن را در زمره آبزیان غیر منصوص فقهی قرار می دهد.نتیجه گیری: در نتیجه با توجه به حاکمیت اصاله الاباحه بر موارد غیر منصوص می توان بر حلیت این قسم از آزیان، حکم نمود.

لابستر, میگو, خرچنگ, آبزیان غیر منصوص فقهی, حلیت, حرمت