علی اکبر رنجبر

آلودگی بصری ، نوعی از آلودگی های محیطی است که با گذشت زمان ، آثار و پیامدهای آن در حال افزایش است .هیچ تابلوی هشدار دهندهای نیست که سطح این نوع آلودگی را به آگاهی شهروندان رسانده و همین آلودگی ممکن است به تدریج زمینه مناسبی برای ابتلا به فشارهای عصبی و مشکلات روانی را فراهم آورد. با توجه بیشتر به فضاهای شهری متوجه می شویم که بسیاری از شهرهای ما رنگ خاکستری هستند. عناصر رنگی در شهرهای ایران شاید سیمای رنگارنگ زباله هایی باشد که در همه محیط های شهرو کنار جاده ها خودنمایی می کنند.هوای خاکستری شهرهای بزرگ، پل ها و ساختمان های بتنی و فضا های سبزی که از فرط آلودگی هوا سبزیشان رنگ باخته است، مجالی برای عرض اندام رنگ در شهرها باقی نمی گذارد. این در حالیست که، رنگ به عنوان یکی از مهم ترین عناصر بصری می تواند نمودی فعال و تاثیرگذار در منظر عمومی یک شهر داشته باشد. با این همه ضوابط و اصول مرتبط با کاربرد رنگ در شهر مدون نشده و این بخش از زیباسازی شهرها بر پایه سلیقه های مدیران و کارشناسان هدایت می شود و آلودگی بصری که در سطح شهرها دیده می شود در دراز مدت شهروندان را دچار پریشانی ذهنی و بیماری روحی می کند.محیط و دنیای معاصر فضایی است آکنده از پیام ها و ارتباطات تصویری که روح وروان انسان را تحت تاثیر قرار داده و به طور مستمر با گذشت زمان رفتار های انسان را شکل می دهد .محیطی که شهرهای امروزی ایران پیش روی شهروندان خود قرار می دهند از تاثیر تضاد و همسویی بسیاری از عوامل و مولفه ها بوجود آمده است که غالبا کیفیت محیط و زیباسازی شهری در این راستا فدای مقاصد اقتصادی، سیاسی و فرهنگی گردیده است؛ این کنش های بدون برنامه ، افسارگسیخته و سودجویانه موجب گردیده که شهروندان امروزی با تصاویری نامناسب به لحاظ بصری روبرو شوند .

آلودگی بصری ، شاخص ها ، مدیریت شهری ، ساختمانها ،زیبا سازی