تقی پورنامداریان - Institute for Humanities and Cultural Studies

از دیرباز گروهی خیام را اهل عرفان و تدین و گروهی دیگر او را فردی لذت جو و منکر شریعت شمرده اند. مولف این مقاله با تاکید بر اینکه شعر حاصل نیروی تخیل و اوقات خلوت شاعر است، استدلال می کند که آنچه در شعر شاعر انعکاس می یابد، لزوما در زندگی عملی شاعر رخ نمی دهد. آنگاه به استناد نویسندگانی که خیام را از نزدیک دیده اند، نگاهی متفاوت به زندگی و اندیشه های خیام می افکند و شک و تردیدهای خیام را ناشی از تلاش او برای شناخت خدا از راه عقل می شمارد و در پایان فهرستی محتوایی از رباعیات خیام را ارائه می کند: شک در عقاید دینی، حیرت در برابر هستی انسان و آفرینش و مبدا و معاد، نگاه حسرت آمیز به عاقبت انسان و غنیمت شمردن فرصت.

khayyam, Robaeiyat, defamiliarize of custom meaning, خیام, رباعیات خیام, عادت ستیزی معنایی