سودابه مظفری - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه خوارزمی
علی اسودی - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه خوارزمی
زهرا ایزدی - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه خوارزمی

مجموعه عملکردهای فردی و اجتماعی انسان در سایه ی نگرش او به دنیای پیرامون خود معنا می یابد. بر این اساس تغییر و تربیت در حوزه رفتاری انسان نیازمند تغییرات اساسی در حوزه شناختی او از دنیا است. امام علی ع به عنوان رهبر و مصلح اجتماعی برای درمان دنیاگرایی و جبرگرایی مخاطبان خود از توانش زبانی در نهج البلاغه در جهت تعلیم نحوه نگرش صحیح انسان به دنیا بهره برده است. در این راستا پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی-توصیفی و بر اساس الگوی سه وجهی فرکلاف به بررسی سنت عملکردی دنیا در مقابل نگرش انسان در نهج البلاغه پرداخته و در جریان آن در سطح توصیف با بررسی واژگان مربوط به اعضای بدن انسان و بازتولید استعاره مفهومی «دنیاگرایی بیماری است»، مخاطبان دنیاگرا را متوجه بیماری خود کرده است. سپس در سطوح تفسیر و تبیین با غیر طبیعی جلوه دادن بیماری مهلک دنیاگرایی، آنها را به تغییر زاویه دید خود به دنیا ترغیب کرده است.

نهج البلاغه، نگرش، دنیاگرایی، جبرگرایی، فرکلاف.