عبداله جمالی - دانشگاه تهران
غلامعلی افروز - دانشگاه تهران
مسعود غلامعلی لواسانی - دانشگاه تهران
کیانوش زهراکار - دانشگاه خوارزمی

هدف از اجرای پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش برنامه غنی­سازی ارتباط زناشویی بر وابستگی مهرورزانه (رمانتیک) مادران دارای کودک با نشانگان داون است. این مطالعه به شیوه نیمه­آزمایشی از نوع پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری با گروه گواه صورت گرفت. جامعه پژوهش عبارت است از تمامی مادران دارای کودک با نشانگان داون شهرستان اسلام­شهر، که فرزندان آن ها در آموزشگاه­های استثنایی آن شهرستان (سال تحصیلی۹۲-۱۳۹۱) مشغول به تحصیل بودند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر کدام ۱۶نفر) قرار گرفتند و به وسیله پرسش نامه­ رابطه مهرورزانه (رمانتیک)، در سه مرحله پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه آموزش برنامه غنی­سازی ارتباط را دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها، از طرح اندازه­گیری مکرر استفاده شد. نتایج تحلیل داده­ها نشان داد آموزش برنامه غنی­سازی ارتباط بر وابستگی مهرورزانه (رمانتیک) مادران دارای کودک با نشانگان داون موثر بوده و منجر به بهبودی وابستگی مهرورزانه (رمانتیک) مادران دارای کودک با نشانگان داون شده است، هم چنین این بهبود تا مرحله پیگیری نیز حفظ شده بود (۰۱/۰P<). باتوجه به اثربخشی برنامه غنی­سازی ارتباط بر وابستگی مهرورزانه (رمانتیک) مادران دارای کودک با نشانگان داون، توصیه می­شود از این برنامه برای بهبود روابط والدین دارای فرزند استثنایی استفاده شود.

غنی سازی ارتباط, وابستگی مهرورزانه (رمانتیک), مادران با کودک نشانگان داون