بهنام صفایی اصل - Measurment of sectoral productivity: case of Iran

انسان از دیرباز، در اندیشه استفاده مفید و کارا و ثمربخش از توانایی ها، امکانات و منابع در دسترسخود بوده است. در عصر کنونی این امر بیش از هر زمان دیگری مورد توجه جدی قرار گرفته است.هدف از انجام این پزوهش اندازه گیری بهره وری بخشی در اقتصاد ایران در سال ۱۳۸۵-۱۳۹۵ می باشد.روش: اولین گام در اندازه گیری بهره وری، اندازه گیری ستانده است. گام بعدی شناسایی انواع نهاده و اندازه گیری آن هاست. آن گاه بهره وری با تقسیم ستانده بر نهاده به دست می آید و یا بر طبق تعریف سولو، بهره وری به عنوان باقیمانده ای از نرخ رشد ستانده و نهاده نتیجه می شود. نرم افزارهای به کار رفته در این پژوهش نرم افزارهای MATLAB و EXCEL می باشد. یافته ها: علی رغم کاهش نرخ رشد بهره وری عوامل کل در سطح کلان روند بهره وری در بخش های اقتصاد دارای تفاوت های قابل توجهی بوده است. اندازه گیری بهره وری با استفاده از روابی بینبخشی متفاوت از حالتی است که روابی بین بخشی در نظر گرفته نشود. نتایج: در مدل داده – ستانده رشد بهره وری عوامل کل معادل منفی نرخ رشد قیمت ها می باشد. بخش صنعت و معدن به علت تامین بالاترین درصد نهاده های واسطه ای سایر بخش ها، به عنوانموثرترین بخش به شمار می آید.

اندازه گیری بهره وری، اقتصاد ایران، بخش های اقتصاد، پیشرفت اقتصاد