علی اکبر سالاری پور - استادیار گروه شهرسازی، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان،
آرمان حمیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه گیلان،
عالیه فریدی فشتمی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه گیلان،

نظریه شهر خلاق یکی از رهیافت های نوین در برنامه ریزی شهری است که به منظور ایجاد اشتغال و افزایش توان اقتصادی شهرها مورد استفاده قرار می گیرد. با پیوستن به شبکه شهرهای خلاق، زمینه بروز خلاقیت در تمام افراد جامعه فراهم می شود و شهروندان می توانند برای ایجاد مکانی مطلوب، به تعامل و همکاری بپردازند. شهرها برای دستیابی به این مهم، از استراتژی های مختلفی بهره می جویند که یکی از آن ها برندسازی شهری است. این پژوهش در پی بررسی تجارب نمونه های جهانی در زمینه برندسازی شهر خلاق است که در آن تجارب شهرهای تورین ایتالیا و دنپاسار اندونزی مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق، از نوع توصیفی- کاربردی می باشد و با استفاده از تحلیل محتوای اسنادی، به بررسی و تحلیل آن پرداخته شده است. به این منظور اسناد و مدارک توسعه ای شهرهای تورین و دنپاسار مورد بررسی قرار گرفت و راهبردها و ویژگی های مرتبط با برندسازی شهری آن ها استخراج شده است. تورین نمونه ای از یک شهر صنعتی است که ساخت بناهای برجسته ی جدید، ایجاد عناصر هنری در بخش های مختف شهر و سازماندهی رویدادها نقش بسزایی در برندسازی این شهر داشته است. هم چنین دولت دنپاسار برند این شهر را با نام "دنپاسار، قلب بالی" منتشر کرد که از تلاش های موثر در جهت تحقق شهر خلاق بوده است. اقدامات دیگر شامل برگزاری رویدادها و جشنواره های متنوع است که از مهم ترین و برجسته ترین این رویدادها جشنواره دنپاسار می باشد. با استفاده از اطلاعات و تجربیات مستخرج از منابع موجود این دو شهر، به ارائه راهکارهایی همچون افزایش مشارکت مردم و نخبگان و استفاده از ایده های آن ها، ویژه سازی تقویم رویدادی، تهیه برنامه راهبردی درحوزه برندسازی شهر رشت ارائه شده است.

برندسازی، شهر خلاق، رشت، تورین، دنپاسار