نادر زالی - دانشیار گروه مهندسی شهرسازی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
صفورا حیدری - کارشناسارشد شهرسازی (برنامه ریزی منطقهای)، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
سامان ابی زاده - استادیار گروه هنر و معماری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

منطقه جنوب شرق کشور و درواقع استان سیستان و بلوچستان به لحاظ توسعه در جایگاه نامناسبی قرار دارد که با توجه به پتانسیل های بالقوه خود ملزم به بحث و بررسی است. هدف از پژوهش حاضر تبیین رابطه امنیت و توسعه شهرستان های استان در جهت یافتن عواملی است که تنشهای موجود را کاهش دهد و نیز دستیابی به راهکارهایی جهت برقراری توسعه نسبی و پایدار در سطح منطقه. پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردی و از نوع تحقیقات علمی است و بر اساس ماهیت از دو روش توصیفی- تحلیلی و همبستگی استفاده شده است. نخست امنیت و ابعاد آن طی مطالعات کتابخانه ای و میدانی با استفاده از تکنیک ای.اچ.پی[۱] ارزیابی شد. سپس، توسعه و ابعاد آن با توجه به شاخصهای منتخب در سطح هر شهرستان با روش تاکسونومی بررسی شد و با روش همبستگی ارتباط میان ابعاد امنیت و توسعه در سطح استان آزمون پیرسون گرفته شد. نتایج حاکی است که امنیت و ابعاد آن با توسعه و ابعاد آن شامل توسعه اجتماعی، فرهنگی، و اقتصادی ارتباط چشمگیری دارد و تغییر در هر بعد از امنیت تاثیر بسزایی در توسعه و ابعاد آن خواهد داشت و بالعکس. فقط در زمینه توسعه زیربنایی همبستگی معنادار حاصل نشد که با توجه به اینکه استان از لحاظ استقرار دارای فرصتی یگانه در میان همه استان های کشور است، توجیه شدنی است. درنهایت، بین امنیت و توسعه رگرسیون گرفته شد که بر اساس نتایج ۶/۹۱ درصد از توسعه استان را میتوان با برنامه ریزی در راستای بهبود امنیت استان تبیین کرد.    

امنیت, برنامه ریزی, توسعه, سیستان و بلوچستان, مناطق مرزی