ثریا سادات سعیدی - گروه علوم زمین، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
رباب حاجی علی اوغلی - گروه علوم زمین، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
محسن موذن - گروه علوم زمین، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

متابازیت­های شرق سلماس به­عنوان یکی از گسترده­ترین واحدهای مجموعه دگرگونی، در شمال غرب پهنه سنندج – سیرجان واقع هستند. متابازیت­های مورد بررسی بیشتر از نوع آمفیبولیت و شیست سبز در تناوب با سنگ­های دگرگونی گنیس، متادیوریت، متاریولیت و مرمرها دیده می­شوند. متابازیت­ها از نظر ساختاری شکل جهت یافته و توده­ای دارند و اندازه­ی دانه­ها نیز از ریز تا متوسط متغیر است. براساس بررسی­های میکروسکوپی، متابازیت های منطقه در ۶  زیرگروه آمفیبولیتی و ۴ زیرگروه شیستی دسته­بندی می­شوند. بر پایه نتایج ریزپردازشی، آمفیبول، پلاژیوکلاز، میکا و اسپینل کانی­های اصلی نمونه­های متابازیتی (آمفیبولیت و شیست سبز) هستند. با توجه به شیمی کانی­ها، ترکیب آمفیبول­ها از نوع منیزیو هورنبلند و فروچرماکیت، پلاژیوکلازها با ترکیب آندزین، میکاها از نوع فلوگوپیت و اسپینل­ها به­صورت آلومینیم اسپینل هستند. با دما - فشارسنجی سنگ­های متابازیتی (آمفیبولیت و شیست سبز) منطقه بر پایه از ترکیب شیمیایی کانی­های آمفیبول و پلاژیوکلاز، گستره­ی دمایی (۶۰۰-۵۵۰ درجه سانتی گراد) و فشاری (۶-۴ کیلوبار) متوسط، رخساره آمفیبولیت با نوع بارووین، شیب زمین گرمایی ˚C/Km۳۰ و محیط های کوهزایی درون قاره­ای برای سنگ­های دگرگونی منطقه تعیین شد.      

Mineral chemistry, thermobarometry, metabasite, east Salmas, northwest of Iran, شیمی کانی؛ دما و فشارسنجی؛ متابازیت؛ شرق سلماس؛ شمال غرب ایران.