CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

تاثیر استفاده از سطوح مختلف ضایعات میگوی پرتوتابی شده بر عملکرد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی، آنزیم‎های کبدی و قابلیت هضم مواد مغذی در جوجه های گوشتی

عنوان مقاله: تاثیر استفاده از سطوح مختلف ضایعات میگوی پرتوتابی شده بر عملکرد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی، آنزیم‎های کبدی و قابلیت هضم مواد مغذی در جوجه های گوشتی
شناسه ملی مقاله: JR_RAP-11-29_003
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:

مرضیه نایفی - Department of Animal Science, College of Animal Science and Fisheries,Sari Agricultural Sciences and Natural Resources University, P.O. Box ۵۷۸, Sari, Iran
منصور رضایی - Department of Animal Science, College of Animal Science and Fisheries,Sari Agricultural Sciences and Natural Resources University, P.O. Box ۵۷۸, Sari, Iran
یداله چاشنی دل - Department of Animal Science, College of Animal Science and Fisheries,Sari Agricultural Sciences and Natural Resources University, P.O. Box ۵۷۸, Sari, Iran
مهدی بهگر - Agricultural, Medical and Industrial Research School, Nuclear Science & Technology Research Institute, P.O. Box: ۳۱۴۸۵-۴۹۸, Karaj, Iran

خلاصه مقاله:
      این پژوهش به منظور بررسی اثر تغذیه ضایعات میگو فرآوری شده با پرتو گاما بر عملکرد، خصوصیات لاشه، فراسنجه­ های خونی، آنزیم­ های کبدی و قابلیت هضم مواد مغذی جوجه های گوشتی انجام شد. در این آزمایش ۵۶۰ قطعه جوجه یک روزه گوشتی (جنس نر) سویه تجاری راس ۳۰۸ به ۷ تیمار، ۵ تکرار و ۱۶ قطعه جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: ۱) جیره پایه (ذرت-سویا) ۲) جیره ­های حاوی ۵ درصد ضایعات میگو فرآوری نشده ۳) ۵ درصد ضایعات میگو پرتو فرآوری شده ۴) ۱۰ درصد ضایعات میگو فرآوری نشده ۵) ۱۰ درصد ضایعات میگو پرتو فرآوری شده ۶) ۱۵ درصد ضایعات میگو فرآوری نشده و ۷) ۱۵ درصد ضایعات میگو پرتو فرآوری شده بود. نتایج نشان داد در دوره­ های آغازین، رشد، پایانی و کل دوره پرورش جوجه­ هایی که از جیره حاوی ۱۵ درصد ضایعات میگو فرآوری نشده تغذیه کرده ­بودند، کمترین خوراک مصرفی را داشتند (۰۵/۰p<). کمترین افزایش وزن نیز در بین تیمارها مربوط به تیمارهای حاوی ۱۵ درصد ضایعات میگو فرآوری شده و بدون فرآوری بود (۰۵/۰p<). در دوره‎ی رشد، پایانی و کل دوره نیز گروه شاهد و تیمار حاوی ۵ درصد ضایعات میگو پرتو فرآوری شده کمترین ضریب تبدیل غذایی را داشتند (۰۵/۰>p). درصد ران، سینه و قلب در تیمارهای پرتو فرآوری شده بیشتر بود (۰۵/۰>p). در تیمارهایی که ۱۵ درصد ضایعات میگو فرآوری شده و بدون فرآوری را مصرف کرده بودند درصد چربی محوطه بطنی کاهش داشت. اثر تیمارهای آزمایشی بر غلظت تری­ گلیسرید، کلسترول، LDL ، HDL ،  AST و ALT سرم خون در سن ۲۱ روزگی جوجه­ های گوشتی اختلاف معنی داری را نشان نداد (۰۵/۰p). در سن ۴۲ روزگی بیشترین میزان HDL سرم خون نیز مربوط به تیمار حاوی ۵ درصد ضایعات میگو و گروه شاهد بود (۰۵/۰>p). در تیمار حاوی ۵ درصد ضایعات میگو پرتو فرآوری شده، قابلیت هضم مواد مغذی مشابه گروه شاهد بود (۰۵/۰>p). نتایج این آزمایش نشان داد استفاده از ضایعات میگو پرتو فرآوری شده تا سطح ۵ درصد نه تنها اثر منفی بر ضریب تبدیل غذایی، افزایش وزن و وزن نهایی پرنده ­ها نداشت بلکه با افزایش قابلیت هضم مواد مغذی منجر به بهبود عملکرد جوجه­ های گوشتی نیز شد.

کلمات کلیدی:
Shrimp Waste, Irradiation, Function, Carcass, Nutrient Digestibility, Broiler, ضایعات میگو, پرتوتابی, عملکرد, قابلیت هضم مواد مغذی, جوجه های گوشتی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1274546/