بررسی تاثیر مخمر غنی از مانان الیگوساکارید و سین بیوتیک بر عملکرد رشد، فراسنجه های خونی و ویژگی های لاشه بره های نر زل در زمان از شیرگیری
عنوان مقاله: بررسی تاثیر مخمر غنی از مانان الیگوساکارید و سین بیوتیک بر عملکرد رشد، فراسنجه های خونی و ویژگی های لاشه بره های نر زل در زمان از شیرگیری
شناسه ملی مقاله: JR_RAP-11-28_010
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_RAP-11-28_010
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
میثم زمانی - Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources
یداله چاشنی دل - Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources
اسداله تیموری یانسری - Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources
محمد کاظمی فرد - Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources
حمید دلدار - Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources
خلاصه مقاله:
میثم زمانی - Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources
یداله چاشنی دل - Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources
اسداله تیموری یانسری - Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources
محمد کاظمی فرد - Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources
حمید دلدار - Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources
هدف از این مطالعه، بررسی اثر مخمر غنی از مانان الیگوساکارید و سینبیوتیک بر عملکرد رشد، برخی فراسنجه های خونی و ویژگیهای کمی و کیفی لاشه بره های نر در زمان از شیرگیری بود. این تحقیق در قالب یک طرح کاملا تصادفی با روش فاکتوریل ۳×۲ با ۶ تکرار روی ۳۶ راس بره نر زل انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل، ۱- تیمار شاهد بدون افزودن مکمل، ۲- تیمار حاوی سطح ۲ گرم سینبیوتیک، ۳- تیمار حاوی سطح ۲ گرم مانان الیگوساکارید (پریبیوتیک)، ۴- تیمار حاوی سطح ۲ گرم مانان الیگوساکارید (پریبیوتیک) و سطح ۲ گرم سینبیوتیک، ۵- تیمار حاوی سطح ۴ گرم سینبیوتیک و ۶- تیمار حاوی ۲ گرم مانان الیگوساکارید (پریبیوتیک) و سطح ۴ گرم سینبیوتیک در جیره مصرفی به ازای هر راس بره بود. بین تیمارهای آزمایشی از لحاظ ماده خشک مصرفی تفاوت معنی داری وجود نداشت. داده های افزایش وزن روزانه نشان داد که در روزهای ۳۰ تا ۶۰، تیمار ۲ گرم سینبیوتیک و ۲ گرم پریبیویتیک (۰۳/۰= P)، در روز ۶۰ تا ۹۰ تیمار ۴ گرم سینبیوتیک و ۲ گرم پریبیویتیک (۰۳/۰= P) و در روز ۹۰ تا ۱۱۰ آزمایش تیمار ۲ گرم سینبیوتیک و ۲ گرم پریبیویتیک (۰۲/۰= P) به طور معنی داری بالاتر از سایر تیمارها بود. بهترین ضریب تبدیل غذایی در روزهای صفر تا ۳۰ و ۳۰ تا ۶۰، در تیمار ۲ گرم سینبیوتیک (۰۴/۰= P) و در روز ۶۰ تا ۹۰ در تیمار ۴ گرم سینبیوتیک و در روز صفر تا ۱۱۰ آزمایش در تیمار ۲ گرم سینبیوتیک (۰۴/۰= P) وجود داشت. غلظت گلوکز و لیپوپروتئین با دانسیته بالا در تیمار ۴ گرم سینبیوتیک و ۲ گرم پریبیوتیک (۰۲/۰= P)، غلظت کلسترول و نیتروژن اوره خون در تیمار شاهد (۰۳/۰= P) و پروتئین تام در تیمار ۴ گرم سینبیوتیک و ۲ گرم پریبیوتیک (۰۲/۰= P) به طور معنی داری بالاتر بود. در صفات وزن پیش از کشتار (۰۳/۰= P)، وزن لاشه گرم و سرد (۰۳/۰= P)، درصد لاشه گرم (۰۲/۰= P) و سرد (۰۱/۰= P)، درصد ران، سردست و همچنین pH گوشت و اکسیداسیون چربی عضله راسته (۰۴/۰= P) تفاوت معنی داری وجود داشت. آنالیز نهایی داده ها نشان داد که در افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذایی و صفات کمی و کیفی لاشه، تیمار ۴ حاوی ۲ گرم مکمل سینبیوتیک و پریبیوتیک نسبت به سایر تیمارها دارای عملکرد بهتری بود.
کلمات کلیدی: Oligosaccharide manan, Synbiotic, Growth performance, Blood parameters, Fattening lamb, مانان الیگوساکارید, سین بیوتیک, عملکرد رشد, فراسنجه های خونی, بره پرواری
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1274590/