سمیرا امینی جهرمی - دانشجوی دکتری مهندسی شیمی، دانشگاه سمنان، دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز، گروه مهندسی شیمی
مسعود نصیری زرندی - دانشیار مهندسی شیمی، دانشگاه سمنان، دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز، گروه مهندسی شیمی

در حال حاضر بسیاری از سیستم های انتقال دارو مانند لیپوزوم ها، نانو ذره ها، مایسل ها و غیره برای غلبه بر مشکلاتی همچون عوارض جانبی، سمیت و عدم فراهمی زیستی در حال توسعه هستند. در میان اشکال مختلف نانوذرات، مایسل های پلیمری مورد توجه علمی زیادی قرار گرفته اند. از زمان اولین استفاده آنها به عنوان نانو حامل ها در سیستم های دارورسانی، مطالعات گسترده ای ویژگی های مایسل های پلیمری را تعیین کرده و آنها را به عنوان بستری امیدوار کننده برای کاربردهای دارویی متعدد معرفی کرده است. در حال حاضر این دسته از نانوذرات به دلیل ساختار کوچک و برهمکنش ویژه با بافت هدف نقش مهمی در سیستم های دارورسانی نوین پیدا کرده اند. از این رو آشنایی با ساختار، ویژگی ها و همچنین کاربرد مایسل های پلیمری در دارورسانی امری ضروری است. در این پژوهش ابتدا به تعریف سورفاکتانت، مایسل و اهمیت CMC و عوامل موثر بر روی آن در تشکیل مایسل پرداخته شده است. علاوه بر این، انواع مایسل ها و روش های بارگیری دارو درون مایسل ها تعیین و سپس کاربرد آنها در حوزه پزشکی و دارویی شرح داده شده است

پلیمر، حامل، دارورسانی، سورفکتانت، مایسل