میزان بارش در مناطق مختلف دنیا و حتی در سطح کشورها یکسان نیست. اوضاع اقلیمی کشور ایران به گونه ای است که اکثر شهرهای آن حتی در سال های معمولی مسئله کم آبی دارند، زیرا منابع آب شهرها اغلب کم وناکافی است. با بروز خشکسالی منابع آبی این مناطق کاهش می یابد و کم آبی را حادتر می کند. استان بوشهر یکی از مناطق ساحلی جنوب کشور بوده که با اقلیمی گرم و مرطوب، کم باران نیز می باشد. هوای این ناحیه در امتداد خط ساحلی مرطوب بوده و اکثرا رطوبت بیش از ۶۰ درصد است. با این وجود بدلیل اینکه عامل صعود وجود ندارد، شرایط بارندگی چندان فراهم نیست. تنها اغتشاشاتی جوی به این ناحیه وارد می شود که بسیار قوی اند و در این صورت بارش های رگباری به وجود می آید. عدم وجود شرایط صعود هوا و نرسیدن منابع رطوبتی کافی و باران زا به این منطقه باعث گردیده تا مقدار ریزش های جوی بسیار کم باشد و در نهایت با کمبود آب شرب مواجه شوند. همانطور که بیان گردید از ویژگی های اقلیمی این منطقه، وجود بخار آب یا رطوبت نسبی بالای هوا بخصوص نزدیک به ساحل است. حال با استفاده از همین ویزگی یا رطوبت نسبی بالای هوا و استفاده از فن آوری های جدید می توان در جهت تامین کمبودها، آب قابل توجهی تولید و مورد استفاده قرار داد. خاطر نشان می سازد در آمارهای یونسکو اینطور آمده که ذخایر آب در جو بسیار گسترده بوده، بطوریکه ۱۲/۹۰۰ کیلومتر مکعب آب شیرین، متشکل از ۹۸% بخار آب و ۲% آب متراکم در ابرها وجود دارد. البته تبدیل این ذخیره بخار آب به مایع حیاتی دشوار و پرهزینه بوده و در حال حاضر به عنوان تکنیک های روش انجام، بحث می گردد و هنوز به طور کامل توسعه نیافته است. این پژوهش سعی دارد ضمن تشریح مبانی تئوریک لازم در زمینه گرفتن آب از رطوبت هوا به بررسی و امکان سنجی استحصال آب از رطوبت هوا بر اساس اطلاعات و آمار هواشناسی سه ایستگاه سینوپتیک استان بوشهر و در نهایت به آزمایش سیستم استحصال یا تولید آب در منطقه مورد مطالعه، بپردازد.