سیدرضا کریمی - دانشجوی دکتری آلودگی محیط زیست، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران
آیدا احمدی - استادیار گروه HSE دانشگاه علوم و تحقیقات تهران
مجید عباسپور - استاد گروه HSE دانشگاه صنعتی شریف و علوم و تحقیقات تهران
نصرت اله عباس زاده - استادیار گروه اقتصاد و انرژی دانشگاه علوم و تحقیقات تهران

رشد اقتصادی شامل مشکلاتی از جمله تخریب محیط زیست، به ویژه آلودگی هوا را در پی دارد. معرفی و اجرایی نمودن سیستمی جامع و کامل که بتواند تمام پارامترهای مربوط یه HSE را در بعد آلودگی هوا شناسایی و پوشش دهد از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. هدف اصلی از این پژوهش بررسی و رتبه بندی شاخص های AQI، AQHI و AQRI با استفاده از مدل تصمیم گیری چند معیاره Topsis و با توجه به معیار های ایمنی، بهداشت، محیط زیست و بعد هزینه (اقتصادی) می باشد. اولین شاخص متداول AQI بوده که صرفا کیفیت هوا را سطح بندی کرده و با معیار محیط زیست شناخته می شود. شاخص توسعه یافته دیگری که بیشتر معیار بهداشت را مد نظر قرار می دهد شاخص AQHI می باشد. آخرین شاخص نوین که در زمینه ریسک های کیفیت هوا ارائه شده است AQRI بوده که ۴ معیار ایمنی، بهداشت، محیط زیست و هزینه را پوشش می دهد. در این پژوهش با توجه به نظر خبرگان آلودگی هوا و محیط زیست از روش تصمیم گیری چند معیاره Topsis جهت رتبه بندی شاخص ها استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل ریسک کیفیت هوا یا AQRI با امتیاز ۰/۹۷۷ رتبه اول را در زمینه ارزیابی آلودگی هوا بدست آورده و این قابلیت را دارد که جایگزین روش های قدیمی گردد. در آخر پیشنهاد می شود که مدل AQRI در کلان شهر های ایران، اجرایی شده و پارامترهای HSE مورد ارزیابی قرار گیرد.

ایمنی. بهداشت. محیط زیست. مدل تصمیم گیری. Topsis