آب راز ماندگاری جهان و از عناصر اصلی بقاء و دوام چرخش زندگی در کره زمین است. آب کلید توسعه پایدار است و از گذشته های دور عنصر اصلی تشکیل جامعه های انسانی بوده که در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی نقش اساسی دارد. این ماده حیاتی در جهان معاصر با روند رو به رشد فزاینده جمعیت از یک سو و مصارف کشاورزی، خانگی و صنعتی از سوی دیگر، اهمیت بسیار یافته و کمبود آن مشکلاتی را به ویژه در کشورهای خشک و نیمه خشک جهان همچون ایران، به وجود آورده است. همچنین مسائل مرتبط با آب، همچون خشک سالی های پیاپی، سیل ها و طوفان ها، تغییرات آب هوایی، گرم شدن زمین و غیره دغدغه های بزرگ جوامع بشری می باشند. در این راستا استفاده صحیح و بهینه از آب امری ضروری می باشد. از طرفی استفاده بهینه از این منبع حیاتی، مستلزم اطلاع از میزان موجودی آن در منطقه مورد نظر، تغییرات زمانی و مکانی آن و برنامه ریزی دقیق نگهداری و بهره برداری از آن می باشد. بعلاوه از آن جایی که کمبود یا افزایش آب، هردو می تواند حادثه آفرین باشد و اثرات حوادث ناشی از آن در دنیای کنونی، زیان بارتر از پیش می باشد. آگاهی از موارد فوق جهت مقابله مناسب با حوادث طبیعی نظیر خشکسالی و سیل از مسائل ضروری جوامع بشری می باشد. مدیریت منابع آب تا آن جا پر اهمیت است، که جهان در سال های پیش رو، با بحران جدی ناشی از کمبود آب روبرو خواهد بود. از این رو شناخت و معرفی هر چه بیشتر منابع بهینه آب، الگوی درست مصرف و بهره گیری صحیح و مناسب از منابع زیرزمینی و آب های جاری مقوله ای است که جهان با نگرانی و دقت به آن پرداخته است. قابل ذکر است که داشتن پیش بینی مناسب در یک سیستم مدیریتی نقش مهمی را ایفا می کند. در این راستا پیش بینی جریان های رودخانه، به خصوص جریان های ورودی به مخازن، در مدیریت منابع آب تعیین کننده بوده و بازدهی سیستم را افزایش می دهد. برف به دلیل فاصله زمانی بین نزول آن تا زمان پیوستن به ذخایر آبی سطحی یا زیر زمینی متفاوت با دیگر ریزش های جوی بوده و از آن جا که بارش برف، در فصل سرد عمدتا در ارتفاعات اتفاق می افتد و تا شروع فصل ذوب ذخیره می گردد؛ لذا ذوب تدریجی آب باعث تغذیه تدریجی منابع آب می شود. با توجه به این در مدیریت منابع آب، برف منبعی قابل اطمینان در تامین آب مخازن بوده و آگاهی از توزیع و مقدار آب موجود در آن، مسئله مهمی در یک مطالعه هیدرولوژی می باشد. آب معادل برف (SWE) به عنوان پارامتر اصلی نشان دهنده ذخیره برفی، در مدل های پیش بینی جریان های رودخانه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پارامتر به صورت نقطه ای در ایستگاه های برف سنجی اندازه گیری م یشود و این داده های نقطه ای معمولا دارای تراکم مکانی مناسب نبوده و کل حوزه را پوشش نمی دهد. با توجه به این امر برآورد حجم آب موجود در یک حوزه با استفاده این داده ها مناسب نخواهد بود.