سید غلامرضا سجادی - دانش آموخته کارشناسی ارشد زراعت، دانشگاه پیام نور، مرکز زاهدان، زاهدان، ایران
ابوالفضل توسلی - استادیار، گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، زاهدان، ایران
مهدی دادمهر - استادیار، گروه نانوبیوتکنولوژی، دانشگاه پیام نور، مشهد، ایران

به منظور بررسی اثر هیدروژل بر رشد، عملکرد و برخی ترکیب های ثانویه چای ترش (Hibiscus sabdariffa L.) در شرایط تنش خشکی، پژوهشی در سال زراعی ۹۷-۱۳۹۶ در مزرعه ای واقع در جنوب شهرستان دلگان، استان سیستان و بلوچستان اجرا گردید. این تحقیق به صورت آزمایش کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی به عنوان فاکتور اصلی در چهار سطح (آبیاری در ظرفیت زراعی، آبیاری در ۸۵% ظرفیت زراعی، آبیاری در ۷۰% ظرفیت زراعی و آبیاری در ۵۵% ظرفیت زراعی) و مصرف هیدروژل به عنوان فاکتور فرعی در سه سطح (مصرف هیدروژل A۲۰۰، مصرف هیدروژل سیلیکات و بدون مصرف هیدروژل) بودند. صفات کمی ارتفاع گیاه، تعداد شاخه فرعی در بوته، تعداد گل در بوته، وزن تر و خشک بوته، عملکرد کاسبرگ تازه و خشک و شاخص برداشت و صفات کیفی مقدار آنتوسیانین و ترکیب های فنلی کاسبرگ اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار صفات کمی از تیمار آبیاری کامل همراه با کاربرد هیدروژل A۲۰۰ حاصل گردید. اما تفاوت معنی داری بین این تیمار با تیمار آبیاری کامل همراه با مصرف هیدروژل سیلیکات و آبیاری کامل بدون مصرف هیدروژل وجود نداشت. همچنین، تفاوت معنی داری بین سه تیمار فوق با تیمارهای کاربرد هر دو نوع هیدروژل در محتوی رطوبت ۷۰% و ۸۵% ظرفیت زراعی مشاهده نگردید. صفات کیفی با افزایش شدت تنش افزایش یافتند. کاربرد هیدروژل نیز در مقایسه با عدم استفاده از آن به دلیل تعدیل شرایط تنش توسط هیدروژل منجر به کاهش محتوی آنتوسیانین و ترکیب های فنلی کاسبرگ شد.

ترکیب های ثانویه, دلگان, ظرفیت زراعی, عملکرد, گیاه دارویی, هیدروژل