حسین خطیب زاده دوانی - دانشجوی کارشناسی مدیریت بازرگانی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
محمدرضا پژوهی - استادیار بخش حسابداری دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

سازمان ها در گذشته در محیطی و عوامل پایدار به سر می بردند و وقایع آینده تقریبا قابل پیش بینی بودند، بهطوری که مدیران می توانستند در شرایط مطمئن برنامه ریزی کنند. اما امروزه محیط به شدت در حال تغییر است.افزایش رقابت و پیچیدگی در فضای کسب و کار یکی از مشخصه های تجارت نوین است. تغییرات سریع و محسوسدر عرصه های مختلف علم و فناوری به طور فزایندهای فرایندهای جامعه بشری را تحت تاثیر قرار داده به طوریکهسازمان های سنتی دیگر قادر به هماهنگی با این تغییرات نیستند و تنها سازمانی شانس بقاء دارد که بتواند خود راپیوسته با تغییرات محیطی پیرامون خود وفق دهد. بنابراین سازمان ها به منظور سازگاری با محیط خود، به دنبالبهترین راه کارها هستند که به این ترتیب به مزیت رقابتی دست پیدا خواهند کرد . در این مقاله سعی شده تا دو مورداز رهیافت های سیستمی و اقتضایی مدیریت که سازمان را به مثابه یک سیستم باز صاحب اندیشه در نظر می گیرندو همچنین تفاوت های آنان بیان شده است.

سازمان یادگیرنده، یادگیری سازمانی، منابع انسانی