سفیددشت از قطب های فعال کشاورزی در استان چهارمحال و بختیاری می باشد. بهره برداری بیش از حد از منابع آب زیرزمینی در طول چند دهه ی گذشته، باعث تغییراتی در کمیت و کیفیت این منبع آبی شده است. به منظور تعدیل تغییرات ایجاد شده در آبخوان سفیددشت، طرح تغذیه مصنوعی سفیددشت، در این منطقه اجرا شده است. این طرح، شامل بند انحرافی، کانال بتونی، سیفون، کانالهای انتقال و حوضچه های ترسیب و تغذیه است. آب ورودی به طرح، غالبا پساب تصفیه خانهی بروجن بوده و سیلاب های فصلی، اثر چندانی بر تغذیه مصنوعی آبخوان ندارد. در این تحقیق، از داده های کمی، در بازهی زمانی سال های ۹۰-۱۳۶۳ و از داده های کیفی آبهای زیرزمینی آبخوان سفیددشت، در بازهی زمانی سال های ۹۰-۱۳۸۷ استفاده شد. پارامترهای شیمیایی مهم آب با استفاده از شاخص های استاندارد، مورد مقایسه قرار گرفت، سپس تیپ غالب و سیر تکاملی آب با نرمافزار Aq.QA مشخص شد. با استفاده از دادههای مکانی و توصیفی، لایه های اطلاعات مکانی برای همه ی پارامترهای کیفی و هم چنین کمیت آب زیرزمینی تهیه شد. نتایج حاصل از اثرات کمی، نشان دهنده ی تاثیر مثبت طرح تغذیهی مصنوعی و تعدیل ۴۸ سانتیمتری سطح سفره، نسبت به سالهای قبل از احداث طرح تغذیه مصنوعی میباشد، لیکن تحلیل کلی بر روی پارامترهای کیفیت آب، بیانگر کاهش کیفیت آبهای زیرزمینی، به خصوص در پارامترهایی نظیر منیزیم است. برای تعیین اثر خشکسالی بر روی کمیت آبخوان از شاخص های SPI و GRI در مقیاس های متفاوت زمانی ماهانه و سالانه استفاده گردید و ضریب همبستگی بین آنها بهدست آمد. نتایج نشان داد که بیشترین همبستگی، بین شاخص GRI و SPI چهل و هشت ماهه وجود دارد. برای ارزیابی اثرات کمی و کیفی طرح تغذیه مصنوعی بر کاربری های مختلف در سفیددشت، علاوه بر تحلیل های کمی از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) نیز استفاده گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که پارامترهای کیفیت آب زیرزمینی، کمیت آب زیرزمینی، افزایش تولید در بخش کشاورزی، فرونشست زمین، کاهش اثرات خشکسالی، کاهش اثرات سیل خیزی، کاهش اثرات سیل گیری، بهبود پوشش مرتعی و اشتغال زائی به
ترتیب، بیشترین تا کمترین تاثیرپذیری را نسبت به طرح تغذیه مصنوعی از خود نشان می دهند.