به رودخانه گم شده تبدیل می گردد و مجددا در پایین دست به صورت چشمه های متعدد ظاهر شده و موجب جریان یافتن دوباره آب در رودخانه می شوند. میزان آبهای جریان یافته از چشمه های فوق با میزان متوسط آبدهی رودخانه قبل از ناپدید شدن آن تقریبا برابر است و به احتمال قوی در تغذیه سازند آهکی موثر نمی باشد. نزولات جوی تنها منبع تغذیه کننده این آبخوان می باشد. بر اساس محاسبات انجام شده حجم کل نزولات جوی براساس آمار سه ساله ۲۵/۶ میلیون متر مکعب در سال است که نفوذ آن ۴۷ درصد می باشد. برداشت سالیانه از چاه های آهکی ۱۶/۳ ملیون متر مکعب است، بنابراین بیلان این زون به میزان ۴/۲ میلیون متر مکعب در سال معادل ۱۳۳ لیتر درثانیه منفی است. سطح آب آبخوان به طور متوسط ۴۰ سانتی متر در هر ماه افت دارد. تیپ غالب آب چاه ها کربناته است به جز چاه های شماره ۱و ۲ که سولفاته می باشند. هدایت الکتریکی بین ۳۰۰ تا ۱۲۰۰ میکرومهوس بر سانتیمتر برحسب مکان و فصل نمونه برداری متغیر است. آب چاه های شماره ۱، ۲ و ۱۱ و شماره ۲ و ۷ محمدیه آلودگی میکروبی دارد. میزان کادمیم در چاه شماره ۱ فراتر از حد مجاز بوده و میزان کرم در چاه های ۱، ۲، ۴ و ۱۱ نیز بالاتر از حد مجاز است. میزان BOD چاه های ۱، ۲، ۴ و ۶ دراک و چاه های ۲ و ۷ محمدیه بیش از ۵ میلی گرم در لیتر است و میزان TOC چاه شماره ۲ دراک و چاه های ۲ و ۷ محمدیه نیز بالا تر از حد مجاز است. آلودگی نفتی در چاه های شماره ۲ و ۴ دراک و چاه شماره ۷ محمدیه با آزمایش TPH در حد ppm مثبت گزارش شده است. بر اساس پارامتر های هیدرولیکی و با استفاده از نرم افزار GPZ حداقل شعاع حفاظتی برای هر چاه به طور متوسط متر محاسبه شده است.