حسین مسیبی - گروه فرآوری مواد معدنی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
محمود عبدالهی - استاد فرآوری مواد معدنی
محمد رضا خالصی - دانشگاه تربیت مدرس تهران

در فرایند هیدرومتالورژی روی، بسیاری از ناخالصی ها از جمله نیکل، کبالت و کادمیم حذف می شوند ولی منیزیم تا مرحله الکترووینینگ باقی می ماند و در طول فرآیند، غلظت آن افزایش می یابد. هدف این تحقیق، کاهش غلظت منیزیم در محلول لیچینگ حاوی روی است. آنالیز XRD نشان داد که نمونه اکسیدی روی حاوی کانی های اصلی اسمیت زونیت و همی مورفیت و کانی های باطله دولومیت و کلسیت می باشد که عیار روی و منیزیم به ترتیب %۸.۲۷ و %۸.۱۵ است. در این پژوهش برای رساندن منیزیم به حد مجاز، پس از لیچینگ اسیدی از روش ترسیب قلیایی روی استفاده شد. در لیچینگ اسیدی عوامل موثری از جمله pH، دما، درصد جامد و زمان لیچینگ برای دستیابی به حداکثر بازیابی روی و در ترسیب قلیایی روی عوامل موثری نظیر pH، دما و زمان ماند با هدف ترسیب کامل سولفات روی قلیایی و باقی ماندن منیزیم در محلول مورد بررسی قرار گرفت. بازیابی روی در یک مرحله لیچینگ در شرایط ۲=pH، دمای ۶۰ درجه سانتی گراد، درصد جامد %۱۰ و زمان لیچینگ ۱۲۰ دقیقه، به %۷۰.۸۱ رسید. پسماند حاصل از لیچ مرحله اول، مجددا در۳=pH در همان دما طی مدت زمان ۶۰ دقیقه مورد لیچینگ قرار گرفت که در مجموع بازیابی نهایی روی به ۸۶.۳۲ درصد افزایش یافت. در شرایط بهینه دمای ۹۰ درجه سانتی گراد، ۷-۶.۵=pH میزان بازیابی روی در ترسیب %۹۹.۹۰ به دست آمد در حالیکه میزان ترسیب منیزیم %۳.۶ بود. پس از انحلال مجدد سولفات روی قلیایی به منظور الکترووینینگ میزان منیزیم موجود در محلول بهg/l ۱.۳ کاهش یافت که بسیار کمتر از حد مجاز منیزیم(g/l ۱۰-۱۵) می باشد

حذف منیزیم, بازیابی روی, لیچینگ اسیدی, ترسیب قلیایی روی