هر گونه تغییر فیزیکی، شیمیائی یا بیولوژیکی در کیفیت آب که بر موجودات زنده اثر بگذارد و یا آب را برای استفاده نامناسب کند آلودگی نامیده می شود (Cunningham & Saigo, ۲۰۰۱) انسان در محیط زیست خود به آب و هوا نیاز دارد و بدون وجود آنها قادر به ادامه حیات نیست. اما متاسفانه تمام مواد زائد حاصل از فعالیت های حیاتی خود را در این دو منبع حیات تخلیه نموده و باعث آلودگی شدید آنها می گردد. مسئله آلودگی آب به ویژه در نقاطی که منابع آبی محدود باشد، از اهمیت بیشتری برخوردار است. آلودگی آب از گذشته نسبتا دور نیز دامنگیر انسان بوده به طوری که انسان همواره در فکر رفع این معضل بوده است. ب ه عنوان مثال در دوره هخامنشیان برای رعایت بهداشت فقط از آب جوشیده برای شرب استفاده می کردند و در همین راستا در تخت جمشید آثاری دال بر جمع آوری فاضلاب به دست آمده است. مصریان قدیم نیز در ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد با روش استفاده از زاج سفید برای تصفیه آب آشنا بودند (عباسپور، ۱۳۷۱ ). وارد شدن صدها ترکیب شیمیایی توسط صنایع و همچنین کاربرد ترکیبات بی شمار شیمیایی به منظور مبارزه با آفات گیاهی و متاسفانه ورود قسم تی از این مواد
مصرفی به صورت فاضلاب و پساب به آبهای طبیعت، موضوع آلودگی را به اندازه ای پیچیده کرده است که علیرغم تکنولوژی پیشرفته صنعت تصفیه آب،گاهی نمی توان کلیه آثار آلودگی را از آبهای آلوده جدانمود. آب بطرق مختلف و بمنظور فعالیت های مختلف مورد استفاده و اقع می شود و باقی مانده و یا پسآب حاصل از این فعالیت ها بصورت تصفیه شده و یا تصفیه نشده به
محیط های آبی وارد می شود.