مریم برهانی کاخکی - دانشجوی دکتری ، گروه روانشناسی عمومی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.
محمد نریمانی - استاد ، گروه روانشناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.( نویسنده مسئول) narimani@uma.ac.ir
توکل موسی زاده - استادیار، گروه روانشناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.

زندگی رضایت بخش و با کیفیت زوجین تعیین کننده عملکرد مطلوب خانواده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی شناختی رفتاری بر کیفیت زندگی و رضایت زناشویی زوجین متقاضی طلاق سازش نیافته جهت دستیابی به روش موثر در مداخلات پیش از طلاق بود. پژوهش کاربردی از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زوجین متقاضی طلاق بودند که سال ۹۷به دادگاه خانواده کرج مراجعه کردند. به صورت هدفمند مبتنی بر ملاکهای ورود و خروج ۳۰ زوج سازش نیافته انتخاب به طور تصادفی دو گروه هر کدام شامل ۱۵ زوج تشکیل شد. ابزار گردآوری شامل اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی ۲۶ سوالی، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (فرم کوتاه) بود. دادهها با تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزا spss۲۳تحلیل شد. نتایج نشان داد زوج درمانی شناختی رفتاری در افزایش کیفیت زندگی و رضایت زناشوی زوجین سازش نیافته تاثیر معنی داری داشت (۰۰۱/۰p=) میزان تاثیر آن بر افزایش رضایت زناشویی ۷/۸۳ درصد و بر افزایش کیفیت زندگی ۵/۶۹ درصد بود (۰۵/۰>P). بر اساس یافته های پژوهش زوج درمانی شناختی رفتاری روش موثری برای ارتقاء کیفیت زندگی و رضایت زناشویی متقاضیان طلاق است.

رضایت زناشویی, زوج درمانی شناختی رفتاری, کیفیت زندگی, متقاضی طلاق