در کشور ایران شبکه بسیار وسیع و گسترده ای از آبهای روان وجود دارند که برخی از آنها در طول سال، همیشه پرآب بوده و برخی نیز خشک و یا کم آب بوده و تعدادی نیز قبل از رسیدن به سطح دریاها خشک و در بستر زمین فروکش و محو می شوند. «رودهای ایران چون اغلب سیلابی و شیب آنها تند و از دره های باریک و پر پیچ و خم کوهستانی عبور می کنند برای کشتیرانی مساعد نمی باشد . حفظ قسمت سفلای رود کارون که در جلگه خوزستان جریان دارد در تمام فصول سال قابل کشتیرانی است»[۱]. بر اساس تحقیقات بعمل آمده تنها ۱۶/۴ میلیارد مترمکعب از آبهای شیرین کشور بصورت مهار شده و تقریبا ۳۲۶ میلیارد مترمکعب به صورت مهار نشده مورد مصرف قرار می گیرد و حدود ۴ میلیارد مترمکعب از کشور خارج و ۶۴ میلیارد مترمکعب به صورت جریان های موقت سیلابی هدر می رود[۲].