داغ بطور معمول بوسیله آب های سطحی و بارش های جوی مجاور منطقه زمینگرمایی تغذیه میشوند، به عبارت دیگر آب های سطحی و آب بارش های جوی بتدریج در امتداد شکستگی ها به اعماق زمین نفوذ کرده و منابع مذکور را تشکیل داده اند. در حال حاضر بیش از ۹۰ درصد مخازن زمینگرمایی کشف شده جهان از این نوع هستند. سیستم های آب داغ ممکن است بصورت سیستم های دما بالا (۱۵۰˚C<)، دما متوسط (۱۵۰˚C۹۰) و دما پایین (۹۰˚C>) طبقه بندی شوند. بطور کلی سیستم های هیدروترمال به پنج مشخصه اصلی نیاز دارند: ۱- یک منبع حرارتی، مثل مواد مذاب یا سنگ های داغ مجاورآن ۲- سنگ مخزن دارای تخلخل و نفوذپذیری کافی ۳- حضور سیال، برای انتقال حرارت منبع حرارتی به سطح زمین ۴- یک مرز تحتانی کم تراوا ۵- یک سنگ پوش کم تراوا.دمای این مخازن به نوع و کیفیت منشاء حرارتی، رسانایی گرمایی سنگ مخزن، رسانایی سنگ های اطراف، ضخامت و نوع سنگ پوشش بستگی دارد. به دلیل اینکه دمای سیال ذخیره شده در این منابع متغیر است، موارد کاربرد سیال استخراج شده از آنها نیز متفاوت می باشد.