امیرحسن ندایی - دانشیار دانشگاه تربیت مدرس
رضا خانلری - کارشناس ارشد سینما رشته هنر

با ورود فناوری دیجیتال به سینما، جهانی شبیه­سازی­شده خلق شد تا آن­چه را که وجود نداشت صورت ببخشد. سینمای دیجیتال تبارشناسی خاص خود را داراست؛ نظامی از وانموده­ها که مخاطب آنها را باور می کند. پژوهش حاضر، این نظام وانموده­ها را مورد بررسی قرار می دهد. سوال اصلی پژوهش آن است که فناوری دیجیتال چگونه جهانی از وانموده­ها را خلق کرد که خود به­صورت نظامی از رمزگان­های بصری درآمدند؟ این رمزگان­ها گاه هیچ مرجعی در جهان واقعی ندارند (مانند فرشته­ای با دو بال بلند) و گاه امکان تصویرسازی آن­ها در برابر دوربین وجود ندارد (مانند غرق­شدن تایتانیک). نگارندگان این مقاله تلاش دارند تا با نگاهی به تاریخ شکل­گیری سینمای دیجیتال، اهمیت و تاثیر این رویکرد نوین را در سینمای امروز از نظر ساختارهای زیباشناختی جلوه­های ویژه مورد بررسی قرار دهند. به همین دلیل این مقاله، پژوهشی تحلیلی-توصیفی است که با نگاه به اسناد کتابخانه­ای و بررسی فیلم­های شاخص شکل گرفته است. فیلم­ها به­صورت تصادفی و بر اساس میزان تاثیرگذاری آن­ها در زمان پخش جهانی­شان انتخاب شده است. نتیجه آن­که سینمای دیجیتال، نوعی نگاه زیبایی­شناسانه پدید می­آورد که در آن وانموده­ها بر نگاه مخاطب تسلط می­یابند. بر این اساس می توان گفت دنیای امروز را نوعی متافیزیک دیجیتال رقم می­زند.

سینمای دیجیتال, وانموده , فناوری دیجیتال, جلوه های بصری رایانه ای