کیومرث کاظمی - کارشناس بهداشت محیط
ادریس بذرافشان - استادیار و عضو هیات علمی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زاهدان
محمدصدیق مرتضوی - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس
عباس عرب - کارشناس بهداشت محیط ، کارشناس مسئول بهداشت محیط و حرفه ای مرکز بهداشت

مقدمه : این تحقیق با هدف تعیین میزان آلودگی باکتریایی آب یونیتهای دندانپزشکی موجود در شهرستان چابهار و به دنبال توصیه های ADA جهت کنترل میزان آلودگی آب یونیتها و رساندن آن به حد ایده آل ( کمتر از 200cfu/ml) انجام گرفت. مواد و روشها : در این تحقیق که به روش توصیفی و تحلیلی و در سال 1389 در شهرستان چابهار انجام شد ، 208 نمونه آب از 5 قسمت هر یونیت به صورت قبل از شروع کار (ساعت 8) و بعد از شروع کار (ساعت 12 ) و در روزهای معین شنبه و چهارشنبه گرفته شد. ضمن اینکه تعداد 10 نمونه از منابع مختلف آب شهر و شبکه شهری نمونه برداری شد. نمونه ها در محیط بلاد آگار و مک کانکی در دمای 37 درجه سانتی گراد تا 48 ساعت در انکوباتور نگهداری و در روز سوم شمارش شدند. در پایان داده ها با استفاده از نرم افزار و آزمونهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها : نمونه های منابع آب شهری و آب ورودی به یونیت فاقد آلودگی بودند. میانگین کل شمارش باکتریایی سایر قسمتهای یونیت 6919cfu/ml بود. میانگین شمارش باکتریایی بعد از اتمام کار (8676cfu/ml) بیشتر از قبل از شروع کار (( 5163cfu/ml) p=0/223) وهمچنین میانگین شمارش باکتریایی روز شنبه (8863cfu/ml) بیشتر از روز چهارشنبه (4976cuf/ml) (p=0/178) بود. نتیجه گیری : طبق نتایج ، این مطالعه نشان داد که میزان آلودگی آب یونیتهای دندانپزشکی بالاست. فلاشینگ ، استفاده از مواد ضدعفونی کننده و نیز قرار دادن فیلتر در مسیر آب یونیتها جهت کاهش باکتریهای معلق در آب یونیت از جمله راههای کنترل آلودگی می باشد.

آلودگی باکتریایی ، آب ، یونیتهای دندانپزشکی ، چابهار