بحران کمبود آب در حوضه رودخانه قزل اوزن در سالهای اخیر، وزارت نیرو را بر آن داشت تا علی رغم آخرین تقاضای تخصیص آب سازمان آب منطقه ای زنجان از منابع آب رودخانه (مخزن سد مشمپا به عنوان پیش فرض) معادل ۷۵MCM ، سقف تخصیصی آب شرب و صنعت زنجان را به مقدار ۵۰MCM (معادل ۳۲.۵MCM برای شرب و ۱۷.۵MCM برای صنعت) محدود نماید که توزیع ماهانه این نیاز به صورت یکنواخت مدنظر می باشد. از سوی دیگر احداث و تکمیل سد مخزنی شهریار (استور) روی رودخانه قزل اوزن و پایین دست سد مشمپا، تامین تخصیص ۵۰MCM مذکور از آن را به عنوان یک ایده برای تامین اهداف سد مشمپا از طریق سد شهریار مطرح می نماید. به همین منظور شرکت مدیریت منابع آب ایران، انجام مطالعات "امکانسنجی فنی و اقتصادی تامین کمبود آب شرب شهر زنجان از محل سدهای شهریار و مشمپا، چالش ها و راهکارها" را در قالب یک قرارداد مطالعاتی – تحقیقاتی
به دانشگاه شهید چمران اهواز واگذار نمود. این پروژه ابتدا به بررسی سناریوهای انتقال ۵۰MCM آب مورد نیاز شرب و صنعت زنجان از طریق مخزن سد شهریار و مخزن سد مشمپا پرداخته شده و ضمن مقایسه هزینه های اجرایی و بهره برداری-نگهداری آنها در یک دوره ۳۰ ساله، ارزش حال هزینه ها را برای هریک استخراج و مورد مقایسه قرار گرفت. در گام های بعدی انجام مطالعات، ضمن بیان روش تحلیل سلسله مراتبی ۱ (AHP) جهت تصمیم گیری در مسائل چند معیاره، یک چارچوب مدون برای تصمیم گیری بر پایه AHP با لحاظ پنج معیاراصلی تحت عنوان اقتصاد، اجتماعی-اقتصادی، فنی، پایداری و مدیریت منابع آب تحت شرایط عدم قطعیت فازی در تصمیم گیری ارائه گردید. به این منظور ابتدا قضاوت های تصمیم گیرنده به صورت یک عدد فازی مثلثی فازی شده، سپس با استفاده از یک الگوریتم بهینه سازی، حد بالا و پایین وزن ها و اولویت ها نهایی گزینه ها به دست آمد. پیاده سازی روش AHP
کلاسیک و فازی روی مسئله تصمیم گیری تامین و انتقال آب شهر زنجان از دو گزینه سد شهریار و سد مشمپا، نشان می دهد که تحت هر دو شرایط قطعی و غیرقطعی گزینه سد مشمپا در اولویت به مراتب بالاتری نسبت به گزینه رقیب انتخاب می گردد.