ساسان عشقی - عضو هیئت علمی دانشکده عمران دانشکده خواجه نصیرالدین طوسی سرپرست بخش تاسیسات و شریان های حیاتی و صنعتی موسسه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله تهران ایران

زلزله ۳۱ خرداد ماه ۱۳۶۹ منجیل با بزرگی ۷/۷ علاوه بر صدمات جانی و خرابی های سازه ای فراوان، آسیب های سنگین و گسترده ای بر تاسیسات و شریان های حیاتی وصنعتی منطقه وارد کرد. منطقه اسیب دیده در این زلزله که بخش بزرگی از استان های گیلان و زنجان ایران را در بر می گیرد با جمعیتی بیش از سه میلیون نفر از اهمیت ویژه ای در بخش های کشاورزی و صنعت و بطور کلی اقتصاد ملی کشوربرخوردار است. از تاسیسات و شریان های حاتی آسیب در این زلزله سیستم های حمل و نقل سیستم های تولید، انتقال و توزیع انرژی و الکتریکی، سیستم های تامین و انتقال و توزیع آب دارای اهمیت بیشترین بوده و صدمات وارده بر آنها مشکلات فراوانی را در امر نجات، امداد و همینطور کمک رسانی به مجرمان و نجات یافتگان از این سانحه ایجاد نمود. در این مقاله حدود خسارات وارد بر این تاسیسات و شریان های حیاتی در حین زلزله ۳۱ خرداد ماه ۱۳۶۹ منجیل بررسی شد و آموخته ها و باز آموخته های این زلزله بیان گردیده است.