منطقه بندی حوزه های آبخیز با به کارگیری نوعی از شبکه های عصبی مصنوعی به منظور تحلیل فراوانی منطقه ای سیلاب
عنوان مقاله: منطقه بندی حوزه های آبخیز با به کارگیری نوعی از شبکه های عصبی مصنوعی به منظور تحلیل فراوانی منطقه ای سیلاب
شناسه ملی مقاله: JR_JWMR-7-14_012
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_JWMR-7-14_012
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
علی آهنی
صمد امامقلی زاده
سیدسعید موسوی ندوشنی
خلیل اژدری
خلاصه مقاله:
علی آهنی
صمد امامقلی زاده
سیدسعید موسوی ندوشنی
خلیل اژدری
نگاشتهای خودسازمانده یکی از انواع شبکههای عصبی مصنوعی هستند که قابلیت آنها در تشخیص الگو و خوشهبندی دادهها، آنها را به ابزاری قابل توجه در زمینهی منطقهبندی حوزههای آبخیز به منظور اجرای تحلیل فراوانی منطقهای سیلاب تبدیل کرده است. در این مطالعه، توانایی نگاشتهای خودسازمانده در منطقهبندی حوزهی آبخیز سفیدرود به منظور اجرای تحلیل فراوانی منطقهای سیلاب با استفاده از الگوریتم گشتاورهای خطی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که نگاشتهای خودسازمانده میتوانند به عنوان روشی قابل قبول در زمینهی خوشهبندی دادهها و منطقهبندی حوزههای آبخیز بهکار گرفته شوند. بررسی مقادیر شاخصهای صحت خوشه نشان داد که این شاخصها بهتنهایی نمیتوانندتعیینکنندهی منطقهبندی مطلوب برای تحلیل فراوانی منطقهای باشند، بلکه این وضعیت همگنی مناطق است که عامل اساسی در تعیین منطقهبندی مطلوب است. بر اساس وضعیت همگنی مناطق و بزرگی مناطق تشکیل شده، حالتهای دو منطقهای حاصل از بهکارگیری الگوریتمهای وارد و نگاشتهای خودسازمانده به عنوان حالتهای بهینه به منظور اجرای تحلیل فراوانی منطقهای سیلاب برای حوزهی آبخیز سفیدرود، انتخاب شدند. افزون بر این، نتایج حاصل از برآورد سیلاب در تحلیل نقطهای و دو تحلیل منطقهای گویای آن بود که برآوردهای حاصل از دو تحلیل منطقهای بسیار به هم نزدیک بوده و اختلاف نسبی آنها بهطور میانگین در حدود ۱% است. همچنین، اختلاف نسبی آنها با برآوردهای حاصل از تحلیل نقطهای نیز در هیچیک از ایستگاهها از ۱۷% تجاوز نمیکند و مقدار میانگین آن تقریبا برابر ۸% است.
کلمات کلیدی: Clustering, L-moments, Regionalization, SOFM, نگاشت خود سازمانده, منطقه بندی, خوشه بندی, گشتاور های خطی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1284344/