CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

تجزیه پایداری اثر متقابل ژنوتیپ × محیط بر عملکرد شکر در هیبریدهای چغندرقند

عنوان مقاله: تجزیه پایداری اثر متقابل ژنوتیپ × محیط بر عملکرد شکر در هیبریدهای چغندرقند
شناسه ملی مقاله: JR_JCB-11-32_004
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:

پرویز فصاحت - Sugar Beet Seed Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Karaj, Iran
سمر خیامیم - Sugar Beet Seed Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Karaj, Iran
جمشید سلطانی ایدلیکی - Agricultural and Natural Resources Research Center of Khorasan Razavi, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Iran
سعید دارابی - Agricultural and Natural Resources Research Center of Fars, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Iran
عادل پدرام - Agricultural and Natural Resources Research Center of West Azerbaijan, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Iran
مهدی حسنی - Agricultural and Natural Resources Research Center of Hamedan, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Iran
علی جلیلیان - Agricultural and Natural Resources Research Center of Kermanshah, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Iran
بابک بابائی - Sugar Beet Seed Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Karaj, Iran

خلاصه مقاله:
     در برنامه­ های معرفی رقم، آزمون ژنوتیپ ­های گیاهی در مناطق مختلف به­ منظور بررسی پایداری آن­ها انجام می­ گیرد. در این تحقیق، ۱۷ ژنوتیپ چغندرقند در ۵ منطقه کرج، همدان، میاندوآب، مشهد و شیراز در قالب طرح بلوک­ های کامل تصادفی با ۶ تکرار در سال ۱۳۹۷ ارزیابی محصولی شدند. پس از تایید همگنی واریانس خطا در پنج آزمایش با آزمون بارتلت، تجزیه واریانس مرکب داده ­ها برای عملکرد شکر انجام شد. در این تجزیه اثر مکان، ژنوتیپ و ژنوتیپ در مکان معنی­ دار شد. براساس روش ضریب رگرسیونی و انحراف از رگرسیون، ژنوتیپ­های G۲، G۶، G۹ و G۱۳ پایدارترین ژنوتیپ­ ها بودند. بر اساس واریانس برهمکنش شوکلا و اکووالانس ریک، ژنوتیپ­ های G۲، G۳، G۵ و G۶ بالاترین پایداری را به ­خود اختصاص دادند. ژنوتیپ­ های G۶ و G۹براساس پارامتر واریانس درون مکانی و ژنوتیپ ­های G۲ و G۵ بر اساس پارامتر ضریب تغییرات پایدارترین ژنوتیپ شناسایی شدند. با استفاده از روش ضریب تبیین، ژنوتیپ­ های G۳، G۵ و G۶و با استفاده از روش رگرسیون تای، ژنوتیپ ­های G۲، G۶ و G۱۲ با داشتن میانگینی بالاتر از متوسط به ­عنوان پایدارترین ژنوتیپ ­ها انتخاب شدند. براساس مجوع روش­ های فوق، ژنوتیپ G۲ به ­عنوان مناسب ­ترین ژنوتیپ از نظر پایداری عملکرد شکر شناخته شد.  

کلمات کلیدی:
Genotype × Environment Interaction, Sugar Beet, Sugar Yield Stability, اثر متقابل ژنوتیپ × محیط, پایداری عملکرد شکر, چغندرقند

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1284580/