اسماعیل خراسانی - Department of Plant Breeding and Biotechnology, University of Zabol
لیلا فهمیده - Department of Plant Breeding and Biotechnology, University of Zabol
نادعلی بابائیان - Department of Plant Breeding,Sari Agricultural Sciences and Natural Resources University
غلامعلی رنجبر - Department of Plant Breeding,Sari Agricultural Sciences and Natural Resources University

معرفی ارقام جدید برنج با پتانسیل عملکرد بالاتر یکی از اهداف مهم به نژادگران است و ارزیابی پایداری ارقام و تعیین اثر متقابل ژنوتیپ با محیط در هر برنامه معرفی رقم ضرورت دارد. در این تحقیق ۱۶ ژنوتیپ امیدبخش برنج (شش لاین در دست معرفی، ۸ ژنوتیپ والدینی و دو ژنوتیپ به­عنوان شاهد) در دو منطقه آمل و ساری طی سال­های ۱۳۹۳-۱۳۹۲ در قابل طرح بلوک ­های کامل تصادفی با ۳ تکرار از نظر پایداری صفات کمی مورد بررسی قرار گرفتند. عملکرد دانه در پایان فصل و مابقی صفات در زمان مقتضی خود مورد اندازهگیری قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس مرکب برای مهم­ترین صفت گیاهان زراعی که عملکرد می ­باشد در دو مکان و دو سال و همچنین اثر متقابل بین سال و مکان بسیار معنی­ دار شد. از نتایج این پژوهش در مورد پایداری این­چنین استنباط می­ شود که در شرایط ژنتیکی و محیطی این آزمایش، نتایج روش­های مختلف تجزیه پایداری در تعیین ژنوتیپ­های پایدار در بیشتر موارد تا حد زیادی مشابه بوده است. در نهایت براساس پارامتر­های پایداری محاسبه شده برای تجزیه پایداری عملکرد، سه ژنوتیپ شماره ۱، ۱۳ و ۳ به ترتیب با میانگین­های ۶۶/۵۹۰۶، ۵/۵۰۱۱ و ۳۳/۴۴۶۳ کیلوگرم در هکتار بعنوان پایدار­ترین و سازگار­ترین ژنوتیپ­ها در این بررسی شناسایی شد. همچنین روش رگرسیونی، سازگاری عمومی این ژنوتیپ­ها را به کلیه محیط ­ها نشان داد.

Agronomy traits, Combined analysis, Promising genotype, Rice, Stability analysis, صفات زراعی, تجزیه مرکب, ژنوتیپ امیدبخش, برنج, تجزیه پایداری